Aberdeen , Skjøte , ver onder nul en eindelijk sneeuw

Maandag 4 januari begint het gewone leventje weer en is het dus werken geblazen. Peter heeft een afspraak bij de dokter in Tolga en het blijkt dat de pijn in zijn schouder en nek een reactie op iets is. Wat, is niet te zeggen, maar het kan lang duren en ontstekingsremmers zijn dus het antwoord.

Bert belt 's-avonds nog op om gelukkig nieuwjaar te wensen en ook om door te geven dat Jilles, ons nichtje in Chili, onverwachts met spoed was opgenomen in het ziekenhuis. Dit op de dag dat ze eigenlijk met de gehele familie van Gustavo een paar dagen op vakantie zouden gaan, 29 december 2015.  Ze is nu weer thuis en we wensen haar veel sterkte.


Dinsdag 5 januari is het heerlijk weer en Peter gaat met de sneeuwscooter even naar boven. De bedoeling is dat Beer er achteraan gaat, maar die is zo eigenwijs, dat hij het dus niet doet.
Femke en ik gaan dus maar met Beer achter Peter aan en proberen hem zo achter Peter aan te krijgen.
Die stopt telkens, Beer er naar toe, Peter rijdt verder en Beer denkt, ja doe het zelf maar.

Dag baas, ik kom toch niet hoor

Raar geval dat er aan komt, wegwezen denkt Beer

Wat een plaatje

Uitzicht

Zonnetje

Wat een grote baby

Peter en Femke komen eraan

Poseren voor mij

Appeltje aan het zoeken

Komt er nog meer?

Carney en Yore terug in Maastricht

Die avond haalt Bill met Kristin de laatste dingen uit het buurhuis en levert hij de sleutels in. Weer een stapje verder met de koop.

Woensdagmorgen worden we wakker en dan is het -25,9.
Omdat het buitenlicht bij het buurhuis niet brandt gaan Peter en ik die richting uit. Beer is zo enthousiast dat hij ook meeloopt en daarna richting het veld rent. Hierdoor trekt hij de draden kapot van onze lichtjes in de vlaggenmast. Deze waren zo koud geworden dat ze gewoon afbraken. Dus nu is de stekker eruit en wachten we op wat minder koud weer om ze naar benende te halen en te kijken of het gerepareerd kan worden. Het buitenlicht bleek gisterenavond gewoon uitgedaan te zijn door Bill en Kristin, dus dat hebben wij weer aangedaan.

Iets na tienen haalt Femke de auto uit de garage en laat hem een kwartiertje warm draaien alvorens we richting Tolga rijden. De weg is iets of wat glad en we rijden dus extra voorzichtig. Ik heb een møte met de andere schoonmakers en Femke gaat ondertussen wat dingen wegbrengen en halen en daarna gaat ze bij Ineke langs.  Bij mij is niet iedereen aanwezig en er wordt een en ander verteld over de vrije dagen van school en hoe ze hier mee om willen gaan in dit jaar. Andere jaren waren de schoonmakers daar meestal vrij maar nu worden ze ergens anders ingezet.
Daarna ga ik ook even bij Ineke langs en daarna rijden we weer op huis aan.
De bomen zijn wit en de temperatuur is iets opgelopen, -18 als we thuis komen.


Donderdagmorgen is het - 16.9 en alles is wit bevroren.

Binnen bij de buitendeur van de stal

Beer die net doet alsof hij het erg vindt om buiten te zijn

Tussen de middag gaan Femke en ik samen met Beer de post halen. Het is lekker fris maar de zon schijnt en er is geen wind. Heerlijk weer dus.

De haren van Femke zijn ook bevroren

Doorkijkje naar ons huis

Donderdagmiddag boeken we een huurauto voor onze vakantie in Schotland en later boek ik voor mezelf een vliegreis naar Nederland. Ik ga in maart een paar dagen naar Maastricht om Nienke, Jhon, Yore en Carney weer te zien.

De versiering gaat alvast uit de kerstboom, de rest komt morgen wel.

Die avond blijkt dat de landingsbaan in Aberdeen een gat heeft opgelopen door overstromingen. Er kunnen geen vliegtuigen landen, maar men probeert men man en macht om het weer in orde te krijgen. Nu is het maar hopen dat het morgenochtend gemaakt is aangezien de Femke dan haar vlucht heeft.

Vrijdagmorgen om 04.00 uur loopt de wekker af en iets na half vijf rijden we met -31 naar Røros. Daar neemt men aan dat de vlucht van Gardermoen naar Aberdeen gewoon doorgaat en zo rijden Peter en ik weer terug naar huis terwijl Femke om 06.15 uur naar Gardermoen vliegt.
Wij zijn tegen zevenen weer thuis,laten Beer uit en gaan dan aan het werk. Het vliegtuig naar Aberdeen gaat zoals gepland, hij moet alleen iets harder remmen doordat de landingsbaan iets ingekort is.

Vrijdagochtend in Kåsa met -31 graden

Die ochtend merken we dat we geen warm water hebben in de keuken, wel in de badkamer en in de waskamer. De temperatuur in de koude voorraadkamer is bijna nul en ook in de ruimte van de boiler is het te koud, dus is de leiding bevroren. Kacheltje erbij gezet en met de føhn aan de slag en even later is het leed geleden. Nu maar gaan zorgen dat de leidingen geisoleerd worden.

Zaterdag gaan we tegen de middag naar Tolga om een en ander te halen en daarna gaan we naar Bill en Kristin. Na een kop koffie ondertekenen Bill en Kristin  de skjøte en twee vriendinnen van Kristin zetten als getuigen ook hun handtekening. Peter en Bill ondertekenen gezamenlijk de afspraak over de jacht en ook dit wordt door de getuigen ondertekend. Wij nemen de in tweevoud ondertekende skjøte mee naar huis, deze moet volgende week mee naar de bank als we de hypotheek gaan ondertekenen, en zal dan door Bente worden opgestuurd om te worden ingeschreven.

De temperatuur loopt langzamerhand weer iets op en om 23.00 uur is het -16 graden. Er wordt sneeuw verwacht dus we zijn benieuwd.

Zondagmorgen begint het te sneeuwen,kleine vlokjes maar wel heel veel. Na het verzorgen van de beesten werken we even en dan wordt ik opgehaald door Inger en Kjellrun en rijden we naar Tolga. We hebben een møte bij Eli Signe en ook Åse, Kari Grete, Sollrun en Liv zijn present. Op dit moment wachten we nog of we samen kunnen gaan met het helselag en in afwachting daarvan plannen we alvast een paar activiteiten. Als eerste gaan we op zondag 6 maart naar het sykehjem om koffie en kake te serveren en om een loterij te organiseren. Daarnaast hebben we zaterdag 16 april een utedag in Øversjødalen en dan het paasontbijt met kakelotterie op Paaszaterdag. Na een lekkere soep gegeten te heebn en koffie en kake te hebben gehad rijden we weer terug naar huis. Peter had nog gebeld om te zeggen dat er nogal wat sneeuw was gevallen en dat Inger me maar bij de brievenbus moest afzetten, dan zou hij me daar wel ophalen. Het sneeuwde nog steeds en hoe dichter we bij Kåsa kwamen hoe meer sneeuw er lag. Inger reed voorzichtig en heeft me netjes afgezet, en daarna werd ik opgehaald door Peter met de sneeuwscooter. Was best wel gaaf om achterop te zitten en zo naar huis gereden te worden.

Die avond nog lekker televisie gekeken en mijn breiwerk in elkaar gezet.
Beer was buiten en had in het geheel geen zin om naar binnen te komen.

Na het uitlaten moesten we hem vangen en dwingen om naar binnen te gaan. Nu ligt hij lekker binnen en gaan we zo meteen allemaal slapen.

Vandaag is het alweer 14 jaar geleden dat mijn moeder is gestorven. Wat gaat de tijd snel.