zaterdag 29 maart 2014

Zaterdag 29 maart 2014

Vandaag is het wederom een heerlijke dag en Peter en ik besluiten dan ook om een stukje te gaan langlaufen. Bij ons het veld op, langs de Hola, over de brug en dan verder langs de Hola tot aan Prestlia.

Klaar voor de start

Vanaf de brug bij Prestlia, richting Hovland


Daar zetten we onze skies weg en gaan verder lopen. Bij Prestlia dus omhoog en dan krijg je heerlijke plaatjes.

Er vlogen twee ganzen, maar waar zijn ze nu?


Links het gedeelte wat geheel gerestaureerd wordt

Oud

Het stijgt lekker


Zoek Nana


Een krongelende Hola


Rechts de Hola


Het gaat lekker steil

Nana is al erg moe

Daar komen we vandaan

En daar gaan we naartoe

Niet kijken hoor

Nu wel

en dan met bijbehorend landschap





Ondanks de vermoeidheid vermaakt Nana zich wel




Lekker uitrusten


Dan weer op de skies


Poseren voor de foto

Actie
Als we thuis aankomen zit Femke al lekker op het terras en even later wij ook. Genieten van een kop koffie en van de heerlijke zon.


Ook de kat wil aandacht

dus die gaat even op schoot

Ik wil niet op de foto!!!

Sindre en Femke

Femke gaat 's-middags de post halen en Peter en ik gaan wat hout klieven. Hij mag nog niet tillen maar ik wel, dus dat gaat goed. Daarna komt Dennis gezellig op de koffie en ga ik een cake bakken. Daarna nog stofzuigen en dan 's-avonds lekker languit voor de televisie.

vrijdag 28 maart 2014

Week 13

Maandag en dinsdag heb ik schoon gemaakt op de barnehage en woensdagavond ben ik på lofte geweest.
De wegen beginnen al goed schoon te worden met hier en daar nog een ijsvlak. In Øversjødalen zijn de wegen nog meer bedekt met ijs en ook onze oprit is hier en daar nog glibberend.


Zonnetje boven de schuur en een rookpluim van onze kachel boven het huis

Lieve Nana


Met Peter gaat het elke dag beter en het eten smaakt, ondanks dat alles nog gepureerd is, erg goed. Na het verwisselen van de pleisters ging het even iets minder en wist hij ook niet meer dat ik nieuwe geplakt had. Even schrikken, maar even later is alles weer normaal gelukkig. Iedere dag zet hij een spuitje voor de trombose en verder is er niets van bijzonders. De wondjes zien er mooi uit en hij heeft eigenlijk bijna geen pijn meer. Laten we hopen dat alles zo steeds beter gaat.

Zelf ben ik vrijdag bij de huisarts geweest. Had al een paar weken wat klachten, van alles wat eigenlijk, en daar kwam nu hevige duizeligheid bij. Peter moest dus rijden. Ik kwam bij Karen Prytz en zij dacht toch aan de overgang. Niet alle klachten zouden daar vandaan kunnen komen maar er is nu bloed geprikt en wordt er naar verschillende dingen gekeken. Omdat mijn bloeddruk veel te hoog was (176/95) , ik te zwaar ben en er toch hartproblemen in de familie zitten wordt ook het cholesterol nagekeken.Vrijdag terug komen, wordt vervolgd dus.

Vrijdag zijn we tegen vijven naar Hodalen gereden alwaar ik alle sleutels heb gekregen van Wanida, aangezien ik de eerstkomende drie weken voor haar als vervangster ga werken. Daarna naar Røros om wat boodschappen te doen en daarna naar het vliegveld om Femke op te halen. Zij heeft nu Paasvakantie en moet uiterlijk tweede Paasdag weer terug zijn in Aberdeen.

vrijdag 21 maart 2014

Operatie Peter , woensdag 19 maart tot en met vrijdag 21 maart

Woensdag 19 maart vertrekken Peter en ik tegen 08.00 uur naar Tolga , alwaar ik om 08.41 uur Peter met de trein zie vertrekken naar Hamar. Hij moet zich aldaar om 12.00 uur melden in het ziekenhuis.

Zelf ga ik naar een bijeenkomst in Malmplassen, voor (aankomende) zelfstandigen met een buitenlandse achtergrond. Zoals altijd vragen wij ons allemaal af of er ooit iets met de resultaten gedaan wordt en dat vertellen we dan ook. Misschien zien we later toch nog resultaten.
Aan de ontvangst en het eten zal het in ieder geval niet liggen, dat was ontzettend goed. Na afloop ontvangen we allemaal een situnderlag van Røros tweed met het logo van de fjellregionen.
Daarna nog even naar atelier Hvittsommerfugl en naar de Coop en dan naar huis.
's-Avonds naar Øversjødalen voor de bibliotheek, de sociale contacten en de koffie met kake.

Peter en ik hebben 's-avonds nog even contact en zo weet ik dat de operatie als alles goed is rond een uur of negen zal gaan plaatsvinden. Hij verblijft nu op een tweepersoonskamer in het patiëntenhotel en heeft het rijk alleen.

Donderdagmorgen bellen we nog, hij heeft goed geslapen, is al geschoren en ligt te wachten op wat er komen gaat.
Na verschillende telefoontjes naar het ziekenhuis heb ik hem om drie uur zelf aan de telefoon. De operatie is prima verlopen en hij voelt zich goed.
's-Avonds hebben we weer contact en dan is de chirurg ook langs geweest. Die vertelde dat de geplande 10 centimeter 15 centimeter waren geworden, maar dat de operatie zeer goed was verlopen. hij was dan ook zeer tevreden en ook het feit dat Peter niet al te veel pijn had en zich eigenlijk best goed voelde was geruststellend. De chirurg vertelde ook dat als alles zo verder gaat , hij waarschijnlijk zaterdag al naar huis mag. Dat is erg fijn om te horen natuurlijk en ik moet dan alleen beslissen of ik met de auto of met de trein zal gaan. Er wordt vannacht nl. best veel neerslag verwacht en al is het nu rond de drie plus graden, kan er toch heel wat sneeuw vallen. Heb in ieder geval geregeld dat Erik morgen vroeger sneeuw komt ruimen aangezien ik met Dennis naar het ziekenhuis in Tynset zal rijden.

Vrijdagmorgen blijkt dat er geen enkele sneeuwvlok is gevallen en de zon staat uitbundig aan de hemel te schijnen. Ik ben tegen 08.00 uur bij Dennis en gaan dan samen op weg naar het ziekenhuis in Tynset alwaar de pin uit de elleboog van Dennis gehaald zal worden. Dat zal zo'n twee uurtjes in beslag nemen dus ik ga boodschappen doen, hondenvoer bij de dierenarts, medicijnen en flesjes bij de apotheek, naar de Kappahl, de Coop en de Europris. Tegen 10.30 uur ben ik weer in het ziekenhuis alwaar ik dan een telefoontje van Peter krijg die me vertelt dat hij waarschijnlijk vandaag al naar huis mag. De hoofdarts had gezegd dat als hij soep kon eten en geen problemen daar mee had dat hij dan vandaag naar huis zou kunnen. Verrassing dus.
Als Peter iets later belt en zegt dat het definitief is besluit ik om Dennis te gaan zoeken. Die blijkt op de dagchirurgie te liggen en heeft een volledige narcose gehad. Weliswaar een lichte maar toch. Ik blijf bij hem op de kamer , we praten wat en daarna besluit ik om  toch maar te gaan vragen hoe lang het nog zou kunnen duren voor Dennis naar huis mag. Aangezien de orthopeet nog bezig is met operaties kan het tot een uur of twee duren voor Dennis naar huis mag. Dan wordt het erg laat voor mij om daarna naar Hamar te rijden dus besluit Dennis om dan zelf de trein en daarna de taxi naar huis te nemen zodat ik nu gelijk naar Hamar kan gaan.
Later blijkt dat Dennis de bus heeft genomen en daarna de taxi, die hem aan straat heeft afgezet. Jammer dat ze niet de moeite hebben willen nemen om hem helemaal thuis af te zetten. Sorry Dennis, het verliep niet volgens onze planning. Zoals we later van Trude horen heeft Dennis niet tegen haar gezegd dat hij net uit het ziekenhuis kwam, dus daarom heeft ze hem niet helemaal naar huis gebracht.

Ik stap tegen enen in de auto en begin de reis naar Hamar.Het is niet druk, de wegen zijn schoon en na een stop voor koffie en een broodje arriveer ik om 16.00 bij het ziekenhuis. Peter belt dan net om te vragen waar ik ben en ik antwoord dan ook: op de parkeerplaats bij het ziekenhuis. Het is erg fijn om hem weer vast te kunnen houden en na hem geholpen te hebben met schoenen en jas vertrekken we van zijn kamer. Ik koop nog een paar broodjes voor onderweg en zo vertrekken we om 16.30 uur weer uit Hamar.
Het is heel erg druk richting Elverum en we doen dan ook ruim drie kwartier over dat kleine stukje van 22 kilometer. Daarna rijdt het gewoon goed, al komen we nu erg veel vrachtverkeer tegen. Bij het tankstation van de heenreis tanken we en koop ik een kop koffie waarna we weer verder rijden. Peter wordt steeds vermoeider en is uitgeput als tegen 21.00 uur thuis aankomen. Hij gaat in zijn stoel zitten en ik zet de boodschappen binnen en de auto in de garage. De beestenboel is blij om ons allen weer te zien en willen graag eten. Peter is ondertussen geheel verkrampt maar na wat gelopen te hebben en een dubbele dosis met paracetamol gaat het gelukkig weer wat beter. Ik heb hem lekker ondergedekt en heb de kachel aangemaakt zodat hij weer wat op krachten kon komen.
Na nog een telefoontje met Femke en Nienke besluiten we om lekker naar bed te gaan. Een vermoeiende dag is over en morgen kan het herstel gaan beginnen.


zondag 16 maart 2014

Zondag 16 maart 2014 / søndagskos

We zijn vandaag al vroeg wakker en gaan dan om 08.30 uur lekker naar buiten. Er is volop sneeuw gevallen en dat is duidelijk te zien.


Vanuit het keukenraam om 07.00 uur

Mickey wil ook meekijken

Vanuit de kamer gezien om 07.00 uur



Peter heeft al een paadje gemaakt vanaf de voordeur

Peter en Nana bij de brug


Was van de week nog een ijsbaan.


Nana komt me tegemoet gelopen


Verder gaan lopen richting de doorgaande weg

Terugkijkend zien we onze sporen in de sneeuw

Waar is de weg???

Wolkenpracht



Ik kom er al aan baas.


Peter met Nana op de "grote"weg

Ondergesneeuwde afrastering

Snelweg richting Øversjødalen

Snelweg richting Hodalen/Tolga

Kom jij nou nog baas?

Nana ploeterend door de sneeuw

Netjes aan de kant, je weet maar nooit



Nana heeft last van ijsklompjes, schoentjes vergeten aan te doen

Peter helpt Nana met de ijsklompjes wat weg te halen









Daar in de verte wonen we.


Even poseren/pauzeren

Hola




Achtergebleven voor de fotoshoot










Buurman?????,Wanneer kom je sneeuwruimen???

Mickey in de sneeuw




Tijd voor koffie


Op jacht


Alleen sporen te zien

En hier ging ik even later onderuit met als resultaat een zere kont.
's-middags not wat hout gekliefd en gestapeld

Buurman is geweest en weggetje is weer zichtbaar

Sindre heeft zich verstopt

Nana bij de voordeur en Mickey en Sindre binnen achter de ruiten.
Tegen half vijf begon het weer te sneeuwen en daarna ook te stormen. Wij waren toen allemaal lekker binnen en konden onze nieuwe lamp bewonderen.