Opname in het ziekenhuis

Maandagmorgen 13 maart bellen we naar de dokter en kunnen Peter en ik beide die middag komen.
Om 13.00 uur heb ik een afspraak en na een onderzoek en bloedprikken moet ik even wachten terwijl Peter bij haar binnen is. Hij is erg verkouden en hoort niets aan de rechterkant.
Ik wordt weer binnen geroepen en krijg te horen dat ik met verdenking van een longontsteking opgenomen zal worden in het ziekenhuis van Tynset.
Zo rijden we naar Tynset en moeten daar een half uurtje wachten voor we meegenomen worden naar een onderzoekskamer. Het is erg vol in het ziekenhuis en ze hebben even geen ander plek voor me.
Ik wordt uitgekleed en in bed gelegd, er wordt bloed geprikt en daarna is het wachten op de dokter. Peter neemt afscheid en ik wil alleen maar liggen. Wat voel ik me beroerd.
Er worden røntgenfoto's gemaakt en als de turnuslegen er zijn worden er allerlei onderzoeken gedaan. Longen worden beluisterd alsook beklopt etc.  Er wordt ook een bloedgas geprikt. Met een dun naaldje wordt er in de polsslagader geprikt zodat de zuurstof-en koolzuurgehalte in het bloed bepaald kan worden.
Even later krijg ik te horen dat men alles besproken heeft met de overlege en dat mijn behandeling is vastgesteld. Ik wordt naar een onderzoekskamer op de 1e verdieping gereden en krijg daar een infuus met vocht en ook antibiotica en zuurstof in mijn neus. Ik krijg wat te drinken en wat te eten en val daarna in slaap. De gehele nacht wordt ik in de gaten gehouden en wordt er geregeld temperatuur gemeten en bloeddruk en pols etc. Ik moet veel hoesten wat ook behoorlijk pijn doet en daar krijg ik pijnstillers voor.

Dinsdagochtend sms ik naar Eli om door te geven dat ik in het ziekenhuis lig en hij komt geschrokken even kijken. Blijk ik een crp waarde te hebben van 539, zo hoog hebben ze hem hier nog nooit gezien.

Erg beroerd.

Die middag komt Femke en dan wordt ik ook naar een ziekenkamer verhuisd, kamer 2.03, een kamer voor mij alleen met eigen wc en wasbak.
Dan komen ook beide turnuslege en wordt er weer bloedgas geprikt. Ik krijg te horen dat ik een dubbele longontsteking heb en dat ik wel even in het ziekenhuis zal moet blijven. Ik ben alleen maar blij dat ik geholpen wordt.
Ik krijg nu ook ventolin toegediend, een aantal keren per dag via een kapje over mijn neus en mond.

Woensdagmorgen komt de hoofdarts en krijg ik nogmaals te horen dat ik erg ziek was toen ik opgenomen werd en dat ik nog wel even moet blijven. Men gaat door met antibiotica, vocht, ventolin, bruistabletten en pijnstillers. Ik heb nu ook een masker voor de zuurstof.

Dit masker wordt later vervangen door een iets kleiner masker wat wat comfortabeler zat.

Ik krijg warm eten en het smaakt heerlijk alhoewel ik maar een derde op kan.

Die middag komen Peter en Femke op bezoek en die hebben een kaartje voor me bij. Ik ben blij dat ze er zijn maar na een uurtje ben ik doodmoe en rijden ze weer terug.

Eli is ook langs geweest en die had ook een kaartje bij van hem en Anne.

Het infuus moest opnieuw worden geprikt en zit nu rechts.

De nachten zijn het ergste, ik moet erg veel hoesten en ik ben elke keer weer blij dat het ochtend is en dat er weer wat leven is in de gangen. Dan wordt mijn temperatuur, het zuurstofgehalte en de bloeddruk weer gemeten en is het licht buiten.

Donderdagmiddag komen Nico en Ineke op bezoek en die hebben lekkere druiven bij. Ze hadden mij overal gezocht en overal gevraagd naar Ingrid van Gastel, maar ja ik ben opgenomen onder mijn meisjesnaam en dat wisten ze dus niet. Gelukkig kwamen ze Eli tegen en die heeft ze naar mijn kamer gebracht.
We hebben wat gepraat maar na een uurtje ging bij mij het licht uit en toen zijn ze weer naar huis gegaan.

Ik hoef geen vocht meer maar het infuusnaaldje moet wel blijven zitten zodat de antibiotica toegediend kan worden. Dat moet nog intraveneus aangezien de crp waarde nog veel te hoog is.

Vrijdagmorgen mocht ik me gaan douchen en dat was heerlijk. Met een handschoen over het infuusnaaldje en afgeplakt met tape blijft dat in ieder geval droog. Daarna ben ik wel moe maar het was het waard. Daarna gaan ontbijten in het restaurant en die middag warm eten gehaald en op mijn kamer gegeten.

Helicopter is zojuist geland

Peter en Femke kwamen die avond en ze hadden een kaartje bij van Ria en Wout. Colinda kwam ook en zij had een aantal boeken bij voor mij. We hebben in het restaurant gezeten en hebben even bijgepraat.

Zaterdagmiddag is Femke geweest en hebben we in het zitje vlak bij mijn kamer gezeten. De broeder wilde antibiotica spuiten maar toen zat alles weer verstopt en moest er weer een nieuwe geprikt worden.Het lukte de broeder niet dus moest er iemand anders komen. Het infuus zit nu links en aan de onderzijde van mijn arm.

Zondagmorgen vertelt de dokter dat ik waarschijnlijk dinsdag naar huis mag, mits alle waarden goed zijn en ik geen koorts mee heb. Dat zou fijn zijn. Ik wordt goed verzorgd hier maar wil toch wel graag naar huis toe nu.

Peter en Femke komen die middag en we zitten eerst in het zitje alwaar Femke een foto maakt van ons.

Daarna naar het restaurant om wat te drinken en wat koekjes te eten.

Als ze weer naar huis gaan ga ik wat lezen en daarna wat eten en televisie kijken en dan is het tijd om weer te gaan slapen. Dan blijkt mijn infuus weer dicht te zitten en men besluit om het eruit te halen en geen nieuwe meer te zetten.

Iets na middernacht komen er drie verpleegkundigen mijn kamer op en willen ze me naar een vierpersoonskamer verhuizen. Als ik vertel dat ik heel veel moet hoesten en dat ik dan iedereen wakker hou gaan ze weer weg met de mededeling dan ik het dan nog wel zal horen. Ik hoor echter niets mee en na een nachtje met veel hoesten en wakker zijn is het maandagochtend en komt de broeder de kamer op om de onderzoeken te doen. Ik krijg nu geen antibiotica en hij vertelt dat hij denkt dat ik vandaag naar huis mag.
Na het douchen komt men bloed prikken en ga ik ontbijten. Daarna komt de dokter en krijg ik te horen dat ik vandaag naar huis mag. Men mag mij na 14.00 uur op komen halen. Ik moet nog antibioticatabletten slikken tot en met zaterdag en ik krijg ook ventolin mee. Gauw doorgegeven aan Peter en Femke en Femke zal mij vanmiddag op komen halen.

Na wat lezen, eten en drinken komt tegen tweeën de dokter met mijn papieren en dan is Femke er ook om mij op te halen. We halen de medicijnen op in de apotheek, doen heel rustig wat boodschappen en daarna terug naar huis. Dan is er ook een kaartje van Bert en Adrie.

Ik ben doodmoe maar heel erg blij om weer thuis te zijn.

Vrijdag 10 maart en het weekeinde erop

Vrijdagmorgen gaan we weer aan het werk en eigenlijk gaat dat best redelijk. Femke heeft de administratie bijgehouden en ik hoef eerst alleen een aantal mails te bekijken en weg te gooien. Daarna wat bankdingetjes doen en wat tekenen.

Die avond nemen we wat soep met een broodje en daarna voel ,ik me steeds beroerder. Ik heb het erg koud en krijg zelfs een dikke deken om me heen.
Als we naar bed gaan heb ik koorts, 40,4 en wordt ik diverse keren helemaal nat van het zweet wakker.

Zaterdag heeft Peter beloofd om samen met Jan lootjes te gaan verkopen voor de Påskebasar en hij gaat tegen 10.00 uur weg terwijl ik afwisselend in de stoel lig en in mijn bed. Ik probeer wat te eten en te drinken en maar wil het liefst gewoon liggen. Ik moet hoesten en voel me echt niet lekker.
Ook die zondag is er geen verbetering en is de koorts tussen de 39,5 en de 40,4.
Mijn uitje naar het sykehjem is Tolga heb ik afgezegd en ik slaap het grootste gedeelte van de dag.

Bliksembezoek Nederland maandag 6 maart tot en met donderdag 9 maart

Maandagmorgen rijden we al vroeg naar Røros en ploegt onze auto door de diepe sneeuw hier op het weggetje. De rest gaat goed en we zijn mooi op tijd op het vliegveld. Peter gaat even mee naar binnen en rijdt dan weer naar Kåsa terwijl ik eventjes moet wachten alvorens het vliegtuig in te gaan. Ik heb het koud en hou lekker mijn jas aan. Ik ben niet de enige want het vliegtuig is niet erg opgewarmd.
De vlucht verloopt goed en na aankomst op Gardermoen haal ik mijn bagage op en lever die weer in bij KLM , door de controle en dan naar de gate. Rondom mij wordt volop gesproken over het schaatsen van afgelopen week in Hamar en het is erg druk.

In het vliegtuig zit Erben Wennemars schuin voor mij en naast mij zit Peet van der Meijden, een voormalig masseur van de Nederlandse en Noorse ploeg. Hij is bekend met Savalen en weet dus ook waar Tolga ligt. We praten gezellig over van alles en nog wat en daarna slaap ik ik nog wat.
Ik ben al verkouden en ik weet dat vliegen dat meestal erger maakt.
Aangekomen op Schiphol worden we met de bus verder gereden en daarna gaan we de bagage halen. Daar zie ik nog meer mensen die met schaatsen te maken hebben waaronder Rintje Ritsma.

Mijn bagage is vrij snel op de band en dan loop ik richting het station, koop een broodje en stap ik in de trein naar Utrecht. Daar stap ik over op de trein naar Maastricht en daar kom ik tegen kwart voor drie aan. Daar wordt ik opgewacht door Nienke, Jhon, Yore en Carney. Heerlijk om ze weer te zien en te kunnen knuffelen.

Het heeft geregend maar het is nu droog en we lopen naar de Jumbo om wat boodschappen te doen. Jhon brengt alvast mijn koffer weg en komt daarna ook richting Jumbo. Yore is vandaag naar de kno arts geweest en is daarom niet naar school geweest. Hij heeft nieuwe buisjes nodig en dat gaat einde van de maand gebeuren.
We doen wat boodschappen en gaan daarna lekker naar huis om wat te drinken en cadeautjes uit te pakken. Yore krijgt lego en Carney krijgt duplo. Voor Nienke waxinelichtjes en houders en voor Jhon kviklunsj(chocolade).
Ik krijg Ik hou van Holland Maastricht en Monopoly Maastricht. Hartstikke bedankt.

Dan is het natuurlijk ook knuffel en leestijd.

Tekening voor opa

Na het eten spelen we nog wat en daarna is het bedtijd. Ik lees een boekje voor bij Yore en geef Carney nog een dikke kus en dan naar beneden alwaar we wat tv kijken en verdergaan met een legpuzzel van de Efteling. Daarna naar bedje toe want het wat toch een lange dag en ik heb het erg koud.

Dinsdagmorgen eten Nienke, Yore en ik ons ontbijt en daarna  pak ik de fiets en gaan we met zijn drieën naar de school van Yore toe. Het is niet zo ver maar je moet wel twee wat drukkere straten oversteken. Ik had de school afgelopen jaar al weg gezien maar nu gaan we naar binnen en zie ik de klas van Yore.

Lekker verkleden

Daarna gaan Nienke en ik weer naar huis en dan zijn Jhon en Carney ook beneden. We spelen en knuffelen, gaan even naar de Jumbo en de Blokker ( om een passevite te kopen)en dan is het weer tijd om Yore op te halen. We hadden vanochtend zijn schoolmap mee gekregen en die hebben we samen doorgekeken en die leveren we nu weer terug in. We gaan terug naar huis en na gespeeld te hebben gaan we aan tafel, spelen nog wat en dan is het weer bedtijd. Zelfde ritueel als gisteren met alleen een ander boekje.

Woensdagmorgen regent het iets en na het ontbijt rijden we weer naar school en dan weer naar huis.
Die ochtend doen we boodschappen om mee te nemen naar Noorwegen, waaronder een zestal pakken brinta, chocolade paaseitjes en paaskoekjes. Jammer genoeg hebben ze bijna geen paasdingetjes om als cadeautjes mee te kunnen nemen. Bij het Kruidvat koop ik nog een boek en scheppen we een aantal bakjes vol met snoep i.v.m. een actie waar Nieke en Jhon aan deelnemen.
Dan is het weer tijd om Yore op te halen en aangezien het dan erg regent zijn we alledrie erg nat.
Droge sokken en broeken aan en dan lekker met zijn allen boterhammen eten.

Die middag spelen en lezen we en gaat Nienke even boven rusten.

Na het eten hetzelfde ritueel en daarna gaan wij verder met puzzelen. Ik voel me niet erg lekker en kijk een beetje televisie en help af en toe wat met de puzzel. Mijn koffer staat al beneden en alles zit er al bijna in.

Donderdagmorgen kan ik wat langer blijven liggen aangezien Yore niet naar school hoeft. Nienke en Jhon denken dat het beter is dat hij mee gaat naar het station om mij weg te brengen.
We ontbijten samen en daarna is het tijd om nog wat foto's te maken.

Carney bij mijn handbagage

Daarna gaan we met zijn allen naar het station en neemt Jhon mijn koffer en Yore mijn handbagage.

Oma met muts voor de kou en Yore met de handbagage

We zijn net te laat op het station maar geen probleem, een half uur later is er weer een trein en dan heb ik nog anderhalf uur op Schiphol voor mijn vliegtuig gaat.
We gaan even bij de Hema naar binnen en dan staat de trein bij het perron. Jhon brengt mijn koffer naar binnen en ik zet mijn handbagage ook al vast op zijn plek en daarna neem ik weer afscheid van allemaal. Het was kort maar krachtig en het is alleen jammer dat ik me geen 100% voelde.

De trein vertrekt en Yore rent nog een stukje mee en dan ben ik onderweg naar Schiphol.

Op het station speelt Yore nog even op de piano en geeft het afscheid gelukkig geen grote problemen.

Mijn treinreis gaat goed en er zijn een aantal mensen die me helpen met mijn koffer en handbagage, ja je wordt ouder oma. Ik lever mijn bagage in en die weegt 22,5 kilo. Daarna naar de gate alwaar het vliegtuig vertraging heeft maar gelukkig niet al te lang. Het is druk en ik heb het koud en ik slaap het grootste gedeelte van de reis. Op Gardermoen gaat het vrij snel, en als ik mijn bagage ingeleverd heb ga ik naar de gate om te wachten op het vliegtuig naar Røros. Ik heb al aan Peter gevraagd om paracetamol mee te nemen want ik begin me steeds beroerder re voelen.
Het vliegtuig vertrekt op tijd en ook hier slaap ik. Mooi op tijd zijn we in Røros en wordt ik opgewacht door Peter en Femke.
Ik neem de paracetamol en we rijden terug naar huis. Ik voel me niet goed genoeg om ergens te gaan eten en ben blij als we weer thuis zijn. Even doorgeven aan Nienke en Jhon dat ik er weer ben , nog wat zitten in de stoel en daarna naar bed toe.

Ik heb deze keer mijn cpap apparaat niet meegenomen naar Nederland en ook deze nacht zet ik hem niet op.