Femundløpet en orkaan Ole

Woensdag 4 februari werk ik eerst bij Vidarheim, daarna ga ik naar de dokter voor mijn oren, en heb ik de maandelijkse bijeenkomst voor de schoonmakers. Als dat achter de rug is ga ik naar Astrid waar ik verwelkomd wordt met koffie en een stuk gebak. Astrid is afgelopen week 70 jaar geworden en ze heeft o.a. een mooie ingelijste foto van haarzelf op 17-jarige leeftijd gekregen.Dat weet ze zich zelf wel te herinneren, maar niet van wie ze het gekregen heeft.
Daarna gaan we met Rex een stuk lopen en het is heerlijk. Lekker buiten genieten.
Als ik thuis ben komt Eleonie met de kids op visite en ze brengt een økologisk Jordbærgrød mee. Dat wordt genieten. De twee oudste vermaken zich met de playmobil en de walnoten en Silje krijgt een lekker fruithapje.
Daarna is het tijd voor Øversjødalen.

Donderdagavond is er een inbyggermøte in Hodalen en uit de verschillende reacties vanuit Kåsa en Øversjødalen weten we al dat er daar bijna niemand daar toegaat. De reden is heel simpel: waarom wel in Tolga, Vingelen en Hodalen, maar niet in Øversjødalen.
Enfin, Peter en ik gaan wel en ook Jon Petter en Lina komen naar Hodalen. In totaal zijn we met zijn zestienen, buiten de 5 mensen van de gemeente en de raadsman. De bedoeling is om een discussie aan te gaan aangaande een nieuw op te stellen kommuneplan. Na een inleiding en een heerlijke soep worden we in 4 groepen verdeeld en iedere groep krijgt een of meer stellingen. Daarna wordt alles centraal besproken, drinken we nog koffie en dan is het weer tijd om op huis aan te gaan. We horen nog wel dat de opkomst goed is, aangezien er in Tolga maar 4 mensen zijn komen opdagen.

Vrijdag werk ik weer thuis aangezien Vidarheim in gebruik is tot en met maandagavond laat.
Het is een prachtige dag en daar moeten we van genieten natuurlijk.

Die avond gaat Peter naar Erik om daar samen met Bill te praten over hoe en wat met de eventueel aan te schaffen varkens.

Zaterdagmorgen gaan we tegen zevenen naar Tolga. De voorbodes van orkaan Ole zijn zichtbaar. Het sneeuwt en het waait en de weg is een wasbord van sneeuwduinen. Alles gaat goed en we zijn mooi op tijd bij de Sætershallen om daar te gaan helpen bij de Femundløpet. We krijgen alle twee een bodywarmer en doen van alles en nog wat in de keuken en de zaal. We zijn met genoeg mensen en we hebben alle tijd om af en toe naar buiten te kijken. Soms zien we niets vanwege de sneeuw en de wind maar gelukkig zien we wel een aantal junioren vertrekken richting Røros.

Om 11.00 uur horen we van Kristin dat Peter en ik naar huis kunnen. Er is niet veel meer te doen en aangezien wij het verste weg wonen, vinden ze dat wij mogen stoppen. We nemen afscheid en vertellen dat we zondag terugkomen als toeschouwer.
We doen nog wat boodschappen en rijden dan voorzichtig terug naar huis. Het stormt en het sneeuwt en het zicht is erg slecht. Af en toe eigenlijk geen zicht.

Zicht op de weg

Waar is de weg?

Te veel naar rechts en we komen er zelf niet uit.

Wachten op buurman Erik

En jawel, voor de eerste keer dat we in Noorwegen wonen, gaan we van de weg af en komen er zelf niet meer terug op. Een telefoontje naar Erik en we zijn weer op de weg en dan zijn we thuis.
Het gaat echt te keer en ik ben blij dat we weer veilig thuis en ook binnen zijn.

Sneeuwbeer

Die avond wordt het steeds slechter en er is pas 1 junior binnen in Røros. Er zitten er een paar vast in de bergen en er zijn er een paar naar beneden gehaald. De 400 km rijders zitten in Tufsingdalen met een verplichte pauze en de 600 km rijders zitten verspreid. Een aantal zitten vast en een aantal zijn in Søvollen.

Avondrondje met Beer

De volgende ochtend is de wind iets gaan liggen, maar vanwege de omstandigheden in de bergen wordt de Femundløpet afgelast. Gelukkig is iedereen veilig binnen en op weg naar Røros voor een speciale bijeenkomst.

Uitzicht zondagmorgen om 08.00 uur

Het terras

Uitzicht vanuit slaapkamer

Tegen tienen gaan we aan het werk om de gevallen en opgewaaide sneeuw op te ruimen en even later komt ook Erik met de tractor.

Die middag komt de wind weer in alle kracht opzetten, maar we zitten lekker binnen en lezen en kijken wat televisie.

Maandag hebben we plus graden en het drupt werkelijk overal. Het gevolg is dat we weer een hele grote en lange ijsbaan bij en voor het huis hebben. Dat betekent brodders onder de laarzen en heel voorzichtig lopen. Peter gaat met de spark de post halen en Beer rent mee.
Ik heb een oproep ontvangen van Tynset ziekenhuis voor een slaaptest. Zondagavond 8 maart moet ik me om 21.30 melden en dan wordt ik aan de apparatuur gelegd en mag ik daar gaan slapen. De volgende ochtend om een uur of 11.00 weer naar huis. Met of zonder eventuele apparatuur.
Vandaag ook een telefoontje vanuit Trondheim gehad. Vrijdag 13 maart wordt ik daar in het St. Olav geopereerd en van te voren dien ik een poederkuur te volgen, oftewel in mijn geval een Herbalife kuur. Dit om af te vallen en om het de chirurg makkelijker te maken om goed te kunnen opereren. Mijn maagbandje wordt verwijderd en mijn maag zal worden verkleind. Van te voren moet ik nog een keer naar Trondheim om een gesprek te hebben met de anesthesist en de chirurg Dr. Mårvik. Tevens wordt er dan bloed afgenomen etc.

Dinsdag is het een mooie dag met veel zon en alweer graden boven nul. De ijsbaan is er nog steeds.
Die avond skypen we met Maastricht en is Yore door het dolle heen. Vrijdag over een week zie ik ze weer in levende lijve aangezien ik de 20e naar Nederland ga voor een paar dagen.