Week 41

Maandag zou Peter om 11.00 uur de gastroscopie krijgen, maar om 10.00 uur belde hij zelf al op om te vertellen dat alles al achter de rug was. Er waren eerst rontgenfoto's gemaakt en daarna de gastroscopie. De arts had het al gauw gezien, een schimmelinfectie in de slokdarm. Ongeveer 70% van het oppervlak was bedekt met schimmel. In eerste instantie een hele opluchting omdat we toch allemaal aan het ergste hadden gedacht. Zeker omdat de klachten wel erg sterk overeen kwamen met vrienden die het jammer genoeg niet hebben overleefd.
Er kan nu dus worden gestart met medicatie en ook blijft hij aan het infuus met vocht en eten. Het infuus moet verschillende keren worden vervangen omdat hij dan weer dicht is gaan zitten.Daar moet dan iemand van een andere afdeling voor komen, omdat het infuus slecht te prikken is.
Femke en ik zijn maandagmiddag en dinsdagmiddag bij Peter op bezoek geweest en na eerst op een eenpersoonskamer te hebben gelegen is hij dinsdagmiddag verhuisd naar een vierpersoonskamer. Hij is de jongste van het hele stel. Dinsdagavond kregen we op Hovland bezoek van Dennis.
Woensdagmorgen heb ik eerst Femke op het station afgezet en daarna ben ik gaan werken in het sykehjem. Odin, het 4-jarige zoontje van Siri lag in Elverum in het ziekenhuis, ook aan het infuus. Ik was dus vikar voor haar. 's-Middags ben ik naar Peter gereden en kreeg ik te horen dat de dokter Peter apart had genomen om te vertellen dat ze gaan onderzoeken waar de schimmelinfectie vandaan is gekomen. Een heel breed onderzoek met ct-scan, bloedonderzoek enz. Het kon overal vandaan komen, van stress tot kanker, en dat was meteen een hele domper natuurlijk. Ook omdat er lymfeklieren zijn opgezet. We houden de moed er echter in, want tot nu toe is het bloedonderzoek altijd goed geweest.
's-Avonds heb ik Kjellrun opgehaald en zijn we på lofte geweest. Daar heb ik alles verteld over Peter en heb ik gesjoeld. Gedachten verzet dus.
Donderdagmorgen krijgt Peter zijn ct-scan en is er weer bloed afgenomen. Ook blijft hij aan het infuus voor vocht en eten. Tevens moet hij nutricia energiedrank drinken. Minimaal drie per dag en dat is nog een hele klus.

Vrijdagmorgen moet ik werken en daarna ga ik naar Peter. Die heeft dan bezoek van Colinda,Tino en Loreena en dat is erg gezellig. De uitslag van de ct-scan en de bloedonderzoeken zijn gelukkig allemaal goed en daar zijn we erg blij mee. Het is volgens de verpleegsters een echte vrijdagmiddag, er wordt geschoven met bedden en met patiënten. Als ik weg ga liggen ze met zijn drieën, 2 uit Tolga en 1 uit Alvdal.

Zaterdag heb ik eerst wat uitgeslapen en daarna ben ik met Nana een eindje gaan lopen. Het is prachtig zonnig weer en je ziet de vorst gewoon verdwijnen van de auto, de daken en de velden.

Lieve Nana

Zaterdagmiddag ben ik bij Peter en dan is het infuus eraf. Hij heeft er erg veel last van gehad en zijn linkerhand is erg opgezwollen. Ook zijn onderarm is dik en het voelt niet fijn aan. Hij heeft gelukkig een klein beetje kunnen eten en ook het drinken gaat een beetje beter. Een halve boterham en wat meloen is misschien niet veel, maar voor Peter is het nu wel veel.
De van de week ontvangen kaartjes staan bij zijn bed en ook het knuffeltje met een foto van Yore erop heeft een plekje gekregen.

Tegen zessen ben ik weer thuis en zie ik dat de schapen toch de brug zijn over gegaan. Daar liggen al mijn bamboestokken op de grond en overal schapenpoep. Dus eerst spullen binnen gezet en daarna een houten hamer gepakt en met Nana richting de brug gelopen. Onderweg ben ik bezig met de stokken weer in de grond te slaan en is Nana voor schoonmaker aan het zorgen. Die hoeft dus geen eten meer vandaag.
Daarna terug gelopen en de was binnen gehaald, alle beesten eten gegeven en mezelf ook en daarna lekker voor de televisie.

Zondag is het ook weer stralend weer en ik zie de schapen bij de brug staan, die ik nu gelukkig gesloten heb.

Als ik dichterbij kom rennen ze heel snel weg

Na het ontbijt besluit ik om met Nana naar Bakken te lopen om Charles een goede reis terug naar Engeland te wensen. Hij vertrekt morgenochtend met de schoolbus naar Tolga en dan met de trein naar Gardermoen. Op mijn rondje kom ik deze keer wel wat mensen tegen en iedereen vraagt hoe het met Peter gaat. Na een uur zijn we weer thuis en langer kan echt niet meer voor Nana. Ze gaat steeds slechter lopen en herstelt steeds langzamer.

Zondagmorgen 13 oktober 2013 in Kåsa

's-Middags ben ik weer bij Peter en doen we een rondje ziekenhuis, zodat Peter ook wat beweging krijgt. Daarna lekker wat gedronken en nog wat zalf op Peters arm en hand gesmeerd. De zwelling is een stuk minder maar het voelt nog niet fijn aan. De flesjes nutricia gaan er steeds beter in gelukkig.
Tegen vijven ga ik weer op huis aan.