Peter opgenomen in het ziekenhuis op vrijdag 4 oktober.

Afgelopen vrijdagmiddag heb ik naar de legevakt in Tynset gebeld aangezien Peter steeds verder achteruit ging. Wat hij ook probeerde te eten en of te drinken, het lukte gewoon niet. Hij was behoorlijk grauw van kleur en was ontzettend moe. De verpleger vroeg ons of we om 18.30 uur bij de legevakt konden zijn. Daar aangekomen werden we na een tijdje te hebben gewacht bij de dokter binnen geroepen. Na een aantal vragen en onderzoeken van bloed,suiker en urine besloot ze, na contact met een collega, dat ze Peter wilde opnemen. We werden opgehaald door een verpleegster met een mondkapje en met een extra schort aan omdat er eventueel gevaar bestond voor besmetting. Protocol dus. Via een omweg kwamen we bij zijn kamer en werd er gestart met nog meer onderzoeken. Ik ben na een half uur naar huis gegaan nadat ik te horen had gekregen dat ik ten alle tijden kon bellen en dat ik de volgende dag kon komen wanneer ik wilde.
Natuurlijk vond ik het niet fijn om alleen naar huis te moeten , maar voor Peter was het gewoon veel beter. Hij zou een infuus krijgen en was in goede handen.
Bij thuiskomst bleek dat het met mijn vader heel erg slecht gaat. Hij krijgt aanvallen en dat zou kunnen komen van uitzaaiingen in het hoofd. Hij kan niet goed aangeven of hij pijn heeft maar ze denken dat hij pijn in zijn buik en in zijn nek heeft. Hij zal aan de morfinepleisters gaan en van een eventuele verplaatsing is geen sprake meer. Erg slecht dus.
Hierna gecontact met Nienke en Femke want zij moeten toch ook op de hoogte blijven van wat er met hun vader en opa Frans aan de hand is. Femke heeft dan al besloten om zaterdag op de trein te stappen en naar Kåsa toe te komen.

Zaterdag bel ik eerst naar het ziekenhuis en hoor dat Peter dan al twee liter vocht heeft gehad. Als ik daarna in het ziekenhuis ben gaat de derde literzak er net af en krijgt hij een zak met twee liter intraveneus voedsel. Jammie jammie.

Tegen 12.45 uur ga ik even naar de Martnann in Tynset, tenminste dat denkt Peter, maar ik ga naar het station om Femke op te halen. Wel lopen we nog even wat rond en eten we wat bij de bakker. Daarna naar het ziekenhuis waar Peter blij verrast is als hij Femke ziet binnenlopen.
Peter moet in ieder geval tot en met maandag in het ziekenhuis blijven en dan krijgt hij ook de gastroscopie.

Femke en ik rijden naar huis en gaan daarna even met Nana en Quattro lopen om onze gedachten te verzetten.

Natuurlijk krijgen we een enorme plensbui op ons nek en we zijn dan ook doorweekt als we terugkomen. Alles in de was en huispakken aan en daarna een lekkere pizza eten voor de televisie.

Ook Sindre geniet

Zondagmorgen eerst gehoord hoe het met Peter was, deze keer via de chat van facebook, en dan het blog bijwerken. Gelukkig had ik een aantal dingen al opgeschreven en kon ik die zo op het blog zetten. Foto's uploaden duurde wat langer maar het is gelukt.
Daarna naar Tynset ziekenhuis alwaar Peter net aan zijn tweede zak intraveneuze voeding begon. Hij had ook wat thee en heeft daarna wat yoghurt proberen te eten. Hij krijgt dus weer wat zin in eten.
Vanochtend hebben ze het infuus eruitgehaald omdat hij er pijn kreeg. Natuurlijk was het vervolgens weer extra moeilijk om een nieuwe te plaatsen, maar het is gelukt na een keer of zes prikken.
Op de terugweg naar huis zijn we bij Colinda en Matjo langs gegaan om de reservesleutel van onze auto op te halen. Die zouden zij van de week meenemen naar Oslo om aan Femke te geven maar aangezien zij nu hier is hoeft dat niet.
We moesten toen nog even wachten op een kudde schapen die ons tegemoet kwam.

Aangekomen bij Fam. van Liere hebben we lekker wat gedronken en een overheerlijke kake gegeten en natuurlijk konden we onze zorgen hier delen.
Daarna naar huis gereden en heb ik Nana uitgelaten, die gelukkig weer wat hersteld was van de wandeling van gisteren.