Wat is de Femundløpet: uitleg in het Engels

IntroductionThe Femundløpet race is a long distance sleddog race that takes part in February in mid-Norway. The race starts in the colourful streets of the historic UNESCO world heritage mining town of Røros and teams mush through eight districts and the fascinating countryside of Sør-Trøndelag and Hedmark counties.

There are three race categories you can compete in. One category is 600km long and you race with a 12 dog team. There are eight checkpoints, where you can rest your dogs and feed them. The second category is 400km long, has five checkpoints and is raced with an eight-dog team. Since 2012 we also have the Femund junior, This is a 6 dog race of 200km (with two checkpoints) and to participate mushers have to be between 15 and 17 years of age.

The Femundløpet is extremely challenging and mushers and dogs are faced with all the elements nature provides: Temperatures as low as -50C, high winds, snowstorms and whiteouts are just some of the things that add to the difficulty of this race. In addition mushers have to deal with sleepless nights, sleep deprivation, long hours of standing on the back of a sled, miles of running up hills to help the dogs and small trails through winding wood or over endless long lakes – in short – Femundløpet is tough!

CheckpointsAlong the trails there are several checkpoints where teams can refuel and rest. The checkpoints provide food and sleeping areas for the teams. In addition veterinarians are on sight to check the dogs and provide advice where needed. The handlers travel to the checkpoints by car and are allowed to assist the mushers. Food and entertainment is also provided for the public and local population.

HandlersHandlers are people (mostly friends or family) who help the musher along the trail. The rules of the Femundløpet allow you to have someone follow you along the trail in a car or dog truck and provide some assistance. The assistance however is limited. The handler may deposit bags of dog food and extra equipment at designated depot areas. Handlers are however not allowed to help the musher with the care or feeding of the dogs. The handler is allowed to watch over the team when the musher is sleeping and inform or wake the musher if there are any issues. The handler is required to take care of any dogs the musher decides to drop. In this case the role of the handler is to ensure that the dog recovers its health as quickly as possible and to liaise with the musher and veterinarian about any follow-up treatment required.

More than anything however the handler provides moral support and encouragement and for many top mushers a good handler is worth gold and part of a winning strategy.

Race rulesThe race has several rules, which are there to ensure the safety and wellbeing of the team. For both classes there are mandatory rest stops (with the start time differential that is added on at the first mandatory stop). In addition to the mandatory rest stops the teams take additional rest somewhere along the trail. How many rest stops and how long these should be, is up to the musher and his race strategy. In addition there is also mandatory equipment that all mushers have to carry in their sleds at all times. The equipment includes extra food for the dogs and the musher, a cooker to heat water, outdoor survival equipment, booties for the dogs and many other things. These rules exist in order to ensure the safety of the teams in case of fierce weather that might oblige teams to camp out in between checkpoints.

Race trainingTo compete in this race, teams have to be well prepared. Top mushers train all year round and everyone starts their training already in August on karts or ATV’s. They build up from just a couple of kilometre long runs to 60km or longer training runs with camp-outs in November or December.

The race can only be completed if mushers give the dogs the adequate care and nutrition that is required. Over 50% of a kennels budget goes into food. High quality kibble as well as high fat and high protein meats are mixed together to provide the dogs with the nutrients and energy they need to perform at their best. In addition to the regular feeding the dogs also receive snacks/sausages along the trail high in fat and protein. A racing sleddog can consume over 8000 calories per day during the race. This is a huge amount of energy and therefore dogs are taught already as puppies to eat well and eat whenever they are offered food.

Veterinarian careA team of professional and experienced veterinarians provide vet care during the race. Every veterinarian has to be specially qualified in order to work as a volunteer at the race.

The veterinarians are posted at all the checkpoints, the start and finish line. The vets perform routine checks at every checkpoint and their medical test includes listening to the heart and lungs, checking for signs of dehydration and watching for any signs of lameness. All mushers carry a veterinary booklet with them, which contains the name of every dog and empty spaces for the veterinarians to make notes. If there are any issues of concern or injuries the vet will note these in the booklet, so that the next vet at the next checkpoint can follow up and check that specific issue on that specific dog. Throughout the race every dog is examined at several checkpoints and at least 2 times during the whole race. The rules allow for veterinarians to take a dog or a whole team out of the race if they deem that the animal is unfit to continue. There has however rarely been need for this rule to be enforced, as the vets and mushers have a dialog of mutual respect and both make their decisions in the sole interest of the dogs’ health and welfare.

DogsAnd why do the dogs do it? Because they love it! The atmosphere at the starting line in Røros, where thousands of barking dogs, lurch forward in their harness and strain to go just says it all. These dogs are highly trained athletes and just love what they do. This is what they are bred and born to do and if you don’t believe me, just come to Røros and see for yourself!

Femundløpet ASThe Femundløpet long distance sleddog race has existed for over 20 years and each year sees more competitors at the starting line. In November 2010 Femundløpet was made into a shareholder company in order to face the challenges of a volunteer based organisation. A General Manager now works full time and during the whole year to ensure the good organisation of the race. In addition the race relies on over 700 volunteers who work many hours around the clock. Jobs required are: organising checkpoints, running teams up to the starting line, ensuring safe road crossings, cooking for a bunch of hungry mushers, handlers and volunteers as well as computer programming. All the communities in the region are involved in this race and it’s thanks to the huge volunteer effort that this event is made possible.

Competing in this race is more than a competition. It is a state of mind; it is a way of living; for some it is the race to complete in order to become a “real dog musher”.

Aankondiging afscheid Koningin Beatrix 28-1-2013

Nu nog  Prinses Maxima,Prins van Oranje en Koningin Beatrix.

Zondag van alles en nog wat gedaan. Het waaide als een gek en er kwam inderdaad wat sneeuw naar beneden. Dus lekker weer om binnen te blijven, behalve om een eindje met Nana  te gaan lopen en wat hout naar binnen te brengen. Ook even met mijn vader gebeld en hij vertelde dat het in Roosendaal aan het gieten was. Bye bye sneeuw dus daar.
Ik heb ook broodjes gebakken en die smaakte hartstikke goed, al zeg ik het zelf.

Peter heeft een aantal dingen gedaan voor VGBE en daarna hebben we nog naar sport gekeken op de televisie.

Maandag gewoon weer begonnen met werken voor VGBE. Magne kwam langs om wat sneeuw te ruimen. Het zonnetje scheen en de vogeltjes vlogen af en aan om aan de vetbolletjes te pikken en om de zonnepitten op te pikken.

                             De temperatuur was weer een heel verschil met afgelopen week.

                        Dus ook maar weer een paar foto's van hoe het vandaag op Jensåsen is.

Ontoegankelijk zomerhuis.

Vandaag ook een telefoontje gekregen met de vraag of ik woensdag en vrijdag naar het sykehjem wil komen voor opplæring. Dit keer om te komen poetsen. Weer twee dagen onder de pannen dus.

En zo kwam er dus ook de televisietoepraak van Koningin Beatrix waarin zij aankondigde dat zij op 30 april 2013 het koningschap overdraagt aan haar zoon Prins Willem Alexander:

Zoals u allen weet, hoop ik over enkele dagen mijn 75ste verjaardag te vieren. Ik ben dankbaar dat het mij gegund is deze dag in goede gezondheid tegemoet te gaan. Aan het éinde van dit jaar zullen wij herdenken dat ons land tweehonderd jaar geleden een koninkrijk werd, waarmee in onze geschiedenis een nieuw tijdperk aanbrak. Het samenvallen van deze twee bijzondere gebeurtenissen is voor mij de aanleiding geweest te besluiten dit jaar uit mijn ambt terug te treden. Het lijkt mij een goed moment om deze stap, die ik al enige jaren overweeg, nu daadwerkelijk te nemen.

Ik heb het altijd als een uitzonderlijk voorrecht beschouwd een groot deel van mijn leven in dienst van ons land te kunnen stellen en overeenkomstig mijn opdracht invulling te mogen geven aan het koningschap. Daarbij was Prins Claus mij vele jaren tot grote steun.

Tot op de dag van vandaag heeft deze mooie taak mij veel voldoening geschonken. Het is inspirerend zich bij mensen betrokken te voelen, mee te leven met verdriet en te delen in tijden van vreugde en nationale trots. Dat heb ik eveneens mogen ervaren in de Caraïbische delen van ons koninkrijk, waar ik ook altijd veel warmte en hartelijkheid heb ondervonden. Ik treed dan ook niet terug omdat het ambt mij te zwaar zou vallen, maar vanuit de overtuiging dat de verantwoordelijkheid voor ons land nu in handen van een nieuwe generatie moet liggen. Het is met het grootste vertrouwen dat ik op 30 april van dit jaar het koningschap zal overdragen aan mijn zoon, de Prins van Oranje. Hij en Prinses Máxima zijn ten volle op hun toekomstige taak voorbereid. Zij zullen ons land met toewijding dienen, getrouw de grondwet onderhouden en met al hun talenten een eigen invulling geven aan het koningschap.

Gesterkt voel ik mij door de gedachte dat het plaats maken voor mijn opvolger niet betekent dat ik afscheid neem van ú. Ik hoop dat ik velen van u nog dikwijls kan ontmoeten. Ik ben u diep dankbaar voor het vertrouwen dat u mij heeft gegeven in de vele mooie jaren waarin ik uw koningin mocht zijn.

En zo krijgen we in Nederland straks te maken met Koning Willem Alexander en Koningin Maxima.

2013 - week 4

Foto van Sindre Riise, afgelopen week gemaakt in Tolga

Maandagmorgen 21 januari ben ik naar Tolga gereden omdat ik daar om 08.30 uur bij de Coop zou worden opgehaald door Snøfrid Tollan. Ik ben met haar naar drie cliënten geweest om daar te werken als thuishulp. Alledrie wonen ze in Tolga en allemaal hebben ze recht op anderhalf uur thuishulp, in ieder geval op deze maandag. Sommige hebben maar 1 keer in de twee weken hulp en andere meerdere keren per week. Het werk bestaat eigenlijk uit: alle kleedjes en plaids naar buiten, uitkloppen en buiten laten hangen. Stofzuigen of de vloer aanvegen. Stoffen( in dit geval alles met nat afoen), keuken schoonmaken,badkamer en wc schoonmaken en vloer wassen. Soms ook bed verschonen, was draaien en/of ophangen. Kortom , zorgen dat alles er weer spic en span uitziet. Ik was tegen 13.00 uur klaar en ben toen naar huis gereden en heb daar gewerkt bij VGBE.

Dinsdagmorgen werd ik 08.15 uur opgehaald door Liv en zijn we naar Kåsa gereden om daar te gaan helpen. Nu was het werk tweeledig aangezien er niet alleen schoongemaakt moest worden maar ook hebben we vrouw des huizes gewassen, uit bed gehaald en eten gegeven. Haar man had zichzelf al aangekleed en was bezig om de kachel aan te maken toen we binnen kwamen. Liv heeft dus eerst beide kachels aangemaakt, omdat het buiten toch ruim -25 was. We hebben schoongemaaakt, bedden verschoond en een was aangezet. Toen nog koffie gedronken en daarna naar het volgende adres.
Deze was in Øversjødalen en zodoende heb ik kennis gemaakt met een Øversjødaler die ik nog niet kende. Hier hebben we opgeruimd en schoongemaakt.
Daarna heeft Liv me thuis gebracht, heb ik gegeten en daarna heeft ze me weer opgehaald. Toen zijn we naar een ander adres hier in de buurt gereden om een blinde mevrouw uit bed en naar beneden te helpen. Aangezien het op de overloop ,trap en gang zo koud was moest ze extra goed aangekleed worden, zelfs wanten aan. Liv heeft haar haar gewassen en daarna hebben we het eten in de magnetron gezet en op een bord gedaan. Nadat ze gegeten had, hebben we haar weer naar boven geholpen en weer naar bed gebracht.Tevens boterhammen en drinken verzorgd voor 's-avonds en de volgende ochtend. Daarna ben ik weer thuisgebracht en ben ik weer verder gegaan voor VGBE.

Woensdag en donderdag heb ik thuis gewerkt en woensdagavond zijn we på lofte geweest. Het was lekker druk en we hebben weer gesjoeld. Lars Peder had maar liefst 110 punten en ik had er 100.
Donderdagavond heb ik geskyped met Nienke en Yore. De webcam was weer hersteld dus we konden weer genieten van onze kleinzoon.

Promotiefoto Aberdeen

Vrijdagmorgen ben ik met de schoolbus naar Tolga gereden en werd daar weer opgehaald door Snøfrid.We hadden nu eerst een clënt in Tolga en daarna twee in Hodalen.  De laatste was een man met wiens vrouw ik kennis heb gemaakt in het sykehjem in Tolga. Best wel leuk dus.
Tegen twee uur was ik terug in Tolga waar ik ben afgezet bij het sykehjem zodat ik mijn ontvangen skattekort kon afgeven bij Berit. Peter kwam mij hier ophalen waarnaar we doorgereden zijn naar Tynset om boodschappen te doen. Ook kon ik een nieuwe batterij laten plaatsen in mijn horloge, die had het midden in de nacht begeven dus het kwam goed uit dat we nu in Tynset waren. Daarna terug richting huis met een tussenstop in Kåsa. Kjellrun was jarig en ik heb haar gefeliciteerd en een lekkere geurkaars afgegeven. Daarna naar Dennis om te kijken hoe het allemaal met hem gaat. Hij heeft gelukkig geen pijn en heeft as maandag een afspraak in het ziekenhuis, dus hopelijk kan het gips eraf. We duimen voor hem. We hebben weer melk meegenomen en hebben thuis eerst de kachels aangemaakt en de boodschappen opgeruimd. Daarna lekker gegeten en nog geskyped met Femke en ook nog met Jhon. Jhon heeft skype op zijn laptop gezet en nu kan Nienke praten zonder koptelefoon, dus kan Yore ons ook horen en kunnen we zijn gebrabbel ook horen.

Vrijdag hebben we de kwakkelkrant ontvangen. Bedankt ,Ingrid de Graaf, voor het opsturen. We kunnen nu weer tullepetaons gaan lezen en foto's bekijken.

Vandaag is het zaterdag en is de temperatuur weer een stuk hoger dan afgelopen week, -6 graden.
Ze houden sneeuw, maar dat geloven we pas als die naar beneden dwarrelt.

Sentvakt,trekkspil en verjaardag Jan Pallin

Afgelopen donderdag heb ik meegelopen met de sentvakt in het sykehjem in Tolga. Aangezien men het zeer koud hield ben ik met mijn varmedress in de auto gestapt naar Tolga. Ik was mooi op tijd en heb alvast schone kleding uitgezocht en in mijn kastje gehangen. Daarna naar boven naar de kantine waar Bjørg en Mona al zaten te wachten. Even thee gepakt en daarna naar naar de ruimte waar de dienst werd overgedragen aan ons. Onze dienst begon met het uitdelen van koffie en kake. In de gezamelijke ruimte zaten maar twee mensen, de rest was op de eigen kamer. Iren was samen met haar zus en zwager op bezoek bij haar ouders en zodoende heb ik daar ook kennis mee gemaakt. Tegen half vier kwamen er mensen van de Tynset trekkspilklub ( accordeonclub) binnen en daar was al 1 bekende bij. Knut Kaasen die ook in Kåsa had gespeeld bij het Juletrefest, was heel enthousiast aan het vertellen dat ze bij Malmplassen hadden gespeeld en dat ze met Theo en Yvonne hadden gepraat. Hij hoorde dat ik ook uit Nederland kwam en nog wel van vlak bij de Belgische grens en troonde mij toen mee naar de enige dame in het accordeongezelschap. Zij bleek een belgische te zijn die samen met haar man in Tolga logeerde. Rita en Jean Quanten, zoals ze bleken te heten, hadden in Zweden kennis gemaakt met de mensen van de trekkspilklub van Tynset en waren nu op hun uitnodiging naar Tolga gekomen. Dit weekeinde is er een enorm groot accordeonfestival in Savalen en daar zouden ze ook naartoe gaan. Ze blijken vlak bij Maastricht te wonen , net over de grens en lid te zijn van de acoordeonclub in Genk.
Ik heb samen met Mona en Bjørg zoveel mogelijk mensen naar de ontmoetingsruimte gebracht. Vanuit de aanleunwoningen en de afdeling van de demente kwamen ook mensen en verzorging. Al met al zat het lekker vol en konden ze beginnen met spelen. Het was hartstikke gezellig, er werd wat gedanst en meegeklapt en zo verstreek er bijna een uur. Daarna sommige mensen terug naar de kamer gebracht, geholpen met wc bezoek en daarna om 17.30 uur tijd voor een boterhammetje.
Om 18.00 uur hebben we de bewoners eten gegeven, sommige op de eigen kamer en een aantal in de ontmoetingsruimte. Sommige doen alles zelf, andere moeten wat geholpen worden. Daarna alles opgeruimd en ben ik met Gro alles naar de centrale keuken gaan brengen. Daarna samen met haar een brandronde gaan lopen, d.w.z. kijken of alle lichten uit zijn, of er niets ruikt, gas afsluiten en kijken of alle buitendeuren afgesloten zijn. Dit doen ze 's-nachts ook nog een keer.
Daarna tijd om diegene die het wil te helpen met naar bed gaan en heb ik ook meegeholpen iemand te douchen. Al met al ging de tijd behoorlijk snel en waren we tegen half tien zo'n beetje klaar. Toen heeft Bjørg een en ander in de computer gezet en heb ik mijn timeliste ingevuld en ingeleverd. Tegen kwart over tien kwam de aflossing en hebben we de dienst overgedragen. Toen omgekleed en naar buiten. Het was inmiddels min 29 en het was lekker om de varmedress aan te hebben. Motorwarmer afgekoppeld en richting huis gereden. Peter had het buitenlicht aangedaan en de garagedeur open gedaan dus ik kon zo naar binnen rijden. Nana kwam me verwelkomen en zo was ik om 23.15 uur lekker binnen bij man,hond en katten. Nog even televisie gekeken en daarna naar bed.

Vrijdag 20 januari thuis gewerkt en 's-avonds naar de verjaardag van Jan Pallin die 70 jaar is geworden. Natuurlijk waren we weer in de fout gegaan door eerst thuis te eten. Toen we tegen 20.00 uur aankwamen kregen we eerst een lekkere beker gløgg en daarna gingen we aan tafel. Gelukkig was het geen uitgebreide maaltijd maar wel een hele lekkere. Allerlei soorten ham, flatbrød, eiersalade,aardappelsalade en sla. Voor mij lekker water en voor de andere: Jan, Inger, Peter, Ola, Tove, Åse en Bjørn Olav was er wijn en bier.Even later kwamen ook Marie en Egil Terje en die schoven gewoon erbij. Lekkere volle tafel dus. Daarna terug naar de bank en tijd voor kofie en twee verschillende kake. Natuurlijk de kleine glaasjes erbij voor de cognac en de likeur. We hebben over van alles en nog wat gekletst en de tijd vloog. Om 00.30 uur zijn Peter en ik naar huis gegaan. Het was een heldere hemel met heel veel sterren en ongeveer -18 graden.

Zaterdag en zondag zijn we lekker thuis gebleven. Van alles en nog wat gedaan in huis, geskyped met Nienke en Yore( jammergenoeg deed de webcamera het niet bij Nienke) en ook nog met Femke gesproken.

Reis met hobbels

Dinsdag 15 januari zijn we tegen half een naar Røros gereden om Femke naar het vliegveld te brengen. Het was redelijk koud, zo'n -26, maar de zon scheen volop dus tijd voor de zonnebril.
Bij het naderen van Røros veranderde het weerbeeld, het werd mistig. Femke binnen afgezet ,even geholpen met de bagage en daarna afscheid genomen en goede reis gewenst.
Onderweg naar Tolga kregen we een telefoontje van Femke dat het vliegtuig voor de tweede keer aan het proberen was om te landen. We hadden al gezegd dat we koffie zouden gaan drinken bij Malmplassen en dat hebben we ook gedaan. Daar kregen we weer een telefoontje dat het vliegtuig nu voor de derde keer met een poging bezig was en dat, als het niet zou lukken, ze met de bus naar Gardermoen zouden worden gebracht. Gelukkig lukte het de vierde keer wel en is het vliegtuig met drie kwartier vertraging toch geland. Daarna vlug het vliegtuig in en naar Gardermoen.
Wij zijn ondertussen terug gereden naar huis en kregen daar een telefoontje van Femke dat ze op Gardermoen was en dat ze de originele vlucht naar Bergen niet had gehaald en dat ze omgeboekt was naar de vlucht van 17.00 uur, en dat ze dan de vlucht naar Aberdeen van 18.10 uur zou moeten kunnen halen. Hierna bleef het stil en heb ik op de webside gekeken van Bergen flyplass en gezien dat vlucht op tijd gearriveerd was en ook de vlucht naar Aberdeen was op tijd vertrokken. Gelukkig maar dachten wij. Echter bij het kijken op de webside van Aberdeen airport waren er een aantal vluchten waarbij stond dat men contact op diende te nemen met de luchtvaartmaatschappij. Bij die van Femke, komende uit Bergen bleef alleen maar staan dat hij verwacht werd. Na ongeveer twee uur na de verwachte aankomsttijd nog geen telefoontje van Femke te hebben gehad en geen verandering op de webside, heb ik Aberdeen airport gebeld. Daar kreeg ik te horen dat de vlucht omgeleid werd. Dus toen maar naar Wideroe gebeld en daar werd me verteld dat er door een stevige mist boven Aberdeen,  het vliegtuig terug onderweg was  naar Bergen alwaar het om 21.40 uur zou landen. Femke belde iets daarna, moe en pijn in haar schouder, dat ze een uur boven Aberdeen hadden gevlogen, maar dat de mist te dik was. Ze zouden na het omboeken van de vluchten naar een hotel worden gebracht. Resultaat: Na twaalven in het hotel voor een korte nachtrust. Om zes uur de volgende ochtend met de bus naar Bergen flyplass, met het vliegtuig van Bergen naar Stavanger en dan verder naar Aberdeen.
Gelukkig is het woensdags wel goed gegaan met de reis. 's-Middags is ze bij de dokter geweest en die heeft  haar doorverwezen naar het ziekenhuis. Wordt vervolgd.

Schaatsen en schouderperikelen

Na eerst lekker te hebben uitgeslapen , heeft Peter Nana uitgelaten in een lekker zonnetje. De temperatuur was zo ongeveer -24 graden, maar in de zon voelde het goed. Zodra je in de schaduw kwam merkte je gelijk dat het echt weer koud was zei Peter.
Femke was naar Kåsa gereden om afscheid te nemen van Nigel, de honden en de puppies. Mel deed mee aan de Gausdal sledehondenrace en Dennis was meegegaan om te kijken. Femke heeft nog lekker zitten kletsen bij Kjellrun.
Tegen twee uur hebben we de televisie aangezet om lekker naar het schaatsen te kijken. Was erg leuk om te zien, zeker gezien het feit dat de nederlanders het uitstekend deden.
Sven Kramer eerste bij de mannen en Ireen Wust eerste bij de vrouwen. Bij de vrouwen was het zelfs 1,2 en 3 Nederland.

Daarna hebben we lekker ribbe met brood gegeten en nog wat televisie gekeken en gelezen.
Aangezien we gehoord hadden dat het noorderlicht goed te zien zou zijn gingen Peter en Femke een paar keer buiten kijken. Toen ze het uiteindelijk zagen was het ontzettend mooi. Een foto maken lukte niet maar ik heb er nu een van facebook afgeplukt die hier in de buurt gemaakt is, nl. bij Hummelfjell.

Terwijl zij buiten waren ruimde ik alvast wat op. Toen ze binnenkwamen hoorde ik een hard geluid gevolgd door een luid gegil. Hevig geschrokken ben ik naar de voordeur gerend en in het voorste halletje zat Femke op de grond , Peter stond erbij en Nana wist niet goed wat er aan de hand was. Zij was uitgegleden, had geprobeerd om zich met haar linkerarm op te vangen en daarbij was wederom haar schouder uit de kom gegaan. Gelukkig was hij gelijk weer terug gegaan, maar het deed ontzettend zeer. Hebben haar voorzichtig ontdaan van jas, muts, handschoenen en laarzen en zijn naar de kamer gegaan. Het lijkt wel of er een vloek op rust, net weer voor het vertrek naar Aberdeen. Hebben haar paracetamol gegeven en zijn daarna naar bed gegaan.

Vanochtend ging het gelukkig iets beter, al was de pijn er nog steeds en kan ze niet veel met haar linkerarm. Vandaag rustig aan gedaan en toen kwam Nigel nog even langs. Hij was met de puppies naar de dierenarts in Drevsjø geweest en kwam even op de koffie. Even wat afleiding voor Femke.

Zojuist geholpen met het inpakken van de koffer aangezien we Femke morgen weg gaan brengen naar Røros.

Werken, etterjulskos en boodschappen

Woensdag heb ik weer meegelopen bij de aanleunwoningen en werd ik verder wegwijs gemaakt door Berit Flatgård. Woensdagavond naar het samfunnshus geweest om koffie te drinken, bij te kletsen en te sjoelen. Dar werden Peter en ik uitgenodigd door Kari Grete om a.s. vrijdagavond op bezoek te komen voor een etterjulskos.

Donderdag en vrijdag was ik op het sykehjem zelf en was Gro Erlien diegene die me op weg hielp. Ik heb een heleboel gezien en gedaan, heb een hoop nieuwe mensen leren kennen, heb veel noors gehoord en gesproken  en ik was dan ook behoorlijk moe toen ik vrijdag klaar was. Ik ga nu volgende week donderdag een late dienst meedraaien en daarna kan ik worden opgeroepen als vikar. Ik heb ook nog een oude bekende getroffen, Alma. Zij zat samen met ons op Norskkurs in Tynset. Zij heeft een vaste baan als sykepleier en is ondertussen ook van Tynset naar Tolga verhuisd. Ze heeft daar samen met haar man het grijze huis vlak bij het benzinestation gekocht en haar zoon zit nu in Tolga op school.

Donderdag was het elf jaar geleden dat mijn moeder is overleden. Ik heb mijn vader gebeld en even met hem gesproken. Astrid was er al en Rinus kwam ook net met Ria. Ria en Wout konden er niet bij zijn aangezien zij hun zoon Jasper op gingen halen van Schiphol.

Vrijdagmorgen was het -12 toen ik wegreed uit Øversjødalen en in Tolga was het -24, dus de motorwarmer aangesloten op de daarvoor bestemde electriciteitspaaltjes op het parkeerterrein van het personeel. Na het werk ben ik eerst even naar de Coop in Tolga gereden om wat dingentjes te halen. Daar kwam ik Dorthe Iversen tegen en heb ik met haar gesproken over volgend weekeinde als de acht gemeenten als Fjellregionen naar de emigratiebeurs van Placement gaan. Daarna terug naar Øversjødalen om nog wat mailtjes in en uit te boeken.

Vrijdagavond zijn we tegen zeven uur naar Kari Grete en Terje gegaan. Daar waren Jan en Inger en Åse en Bjørg al gearriveerd en kregen we eerst een cocktail geserveerd. Daarna gingen we aan tafel en konden we kiezen uit allerlei lekkers dat in de keuken uitgestald stond. We hebben onze eerste råkfisk geprobeerd en hij was eigenlijk best lekker. Niet al te scherp van smaak, een beetje zoutig.
Verder was er zalm, juleskinke,allerlei salades, aardappelen, kaas ,flatbrød en nog veel meer. Natuurlijk werd er akvavit bij gedronken, råkfiskakvavit deze keer. Smaakte erg speciaal maar ik heb het er bij eentje gelaten. Ook was er witte wijn, rode wijn en bier , maar voor mij was er een karaf met water. Na heerlijk gegeten te hebben zijn we op de bank gedoken om daarna nog te genieten van koffie , twee heerlijke soorten dunne wafels met ijs en moltebære (gele moerasbessen). Ook nog de keus tussen cognac, perenlikeur of koffielikeur. Ook deze laatste drie heb ik aan me voorbij laten gaan maar ik heb genoten van al het andere. Tegen kwart voor een zijn we naar huis gereden en heb ik Inger en Jan thuis afgezet. Het was - 18 graden, dus dat viel mee.

Zaterdagmorgen om half negen uit bed en zijn we even daarna naar Tynset gereden.  Het was bij ons -19,4 graden en het werd steeds kouder, zelfs -31 graden.  Eerst benzine en motorolie voor de motorzaag gehaald en daarna olie voor de auto. Daarna heeft Femke een nieuw horlogebandje gekocht en zijn we bij de Kiwi boodschappen gaan doen. Daar kwamen we Fam. Ackermans tegen incl. opa en oma. Even gekletst en gehoord dat Nico en Miranda morgen naar Nederland rijden om de auto van Nico te verkopen. Miranda gaat dan ook even naar haar vader en ze vliegen dan woensdag weer terug. Ineke past ondertussen op de kids zodat Tonny kan werken.
Wij zijn daarna naar Tolga gereden en terwijl Peter ging tanken zijn Femke en ik bij de Coop nog wat gaan halen. Daar zagen we Matjo en hebben we even gekeken bij de winkelruimte die Colinda vanaf 1-1-2013 heeft gehuurd. Ze gaat hier yogalessen geven en een klein winkeltje runnen. Ze waren kasten in elkaar aan het zetten en de gordijnen hingen al op. Veel succes Colinda.
Daarna terug naar huis en na de boodschappen te hebben opgeruimd en koffie te hebben gedronken ben ik begonnen met stofzuigen, was opruimen, nieuwe was erin en weer ophangen. Daarna lekker op de bank om schaatsen te kijken. Als avondeten een pizza gegeten en daarna even op de computer. Het internet was er vanochtend uit maar tegen zes uur was hij weer terug.
Het is nu -22,4 graden, de houtkachels zijn lekker aan en het is tijd voor wat televisie en een boek.

Omsorgstunet i Tolga Verzorgingstehuis in Tolga

Omdat we toch ook graag iets meer dan boter op ons brood wilden hebben, besloot ik om begin december te solliciteren bij het verzorgingstehuis in Tolga. Ik had nl. gehoord dat men op zoek was naar mensen die als oproepkracht wilden komen werken.
Afgelopen vrijdag kreeg ik een telefoontje van Berit Flatgård van het omsorgstunet die mij vroeg of ik nog steeds interesse had om te komen werken bij hun. Natuurlijk had ik dat en zodoende had ik afgelopen maandag om 10.00 uur een afspraak met haar. Na een en ander doorgesproken te hebben en een rondleiding bij de omsorgsboligen (aanleunwoningen) te hebben gehad is de beslissing gevallen.
Ik krijg een opplæring van twee dagen bij de aanleunwoningen en twee dagen in het verzorgingstehuis zelf. Eventueel nog met Liv Jordmoen een dag meedraaien met de thuiszorg. Daarna kan ik opgeroepen worden als invalkracht.

Vandaag ben ik dus tegen kwart voor zeven naar Tolga gereden om om 07.30 uur te kunnen beginnen met dag 1. Na een kop koffie en het doorspreken van de dag kreeg ik werkkleding en een kastje aangewezen. Daarna begonnen met het inwerken. Meegelopen met Bente Guri Eide Aasheim. Heel verschillende dingen gedaan, van uit bed halen, naar wc helpen en wassen, tot helpen met eten en wegbrengen naar pedicure en kapper. Heel veel bekenden gezien, er werkten vandaag nl. heel veel vrouwen uit Kåsa en Øversjødalen in/bij het omsorgstunet.
Anna Maj , Maricel Victoria, Bjørg, Inger en Kari Grete. We misten dus alleen Liv.
Om 15.15 uur was ik klaar en ben ik terug gereden naar Øversjødalen.
Daar eerst mijn werkervaring gedeeld met Peter en Femke, niet over de mensen zelf natuurlijk, dit i.v.m. de getekende zwijgplicht, en daarna nog wat werk voor VGBE gedaan.

Daarna heeft Femke voor het eten gezorgd: een lekkere pastaschotel. Peter is tegen half acht naar de volleybal gegaan  en ik kan zometeen lekker op de bank gaan hangen.

Opsomming

Opsomming van afgelopen dagen:


Femke en ik zijn woensdagavond naar de bieb gelopen. Voor niets, want de bieb was dicht. Raar want de boeken moesten toch echt 2 januari ingeleverd worden.

Dennis is donderdag gevallen op het ijs , net buiten de stal, en heeft zijn elleboog flink zeer gedaan.

Nigel is op donderdag even langsgeweest ,heeft met Femke een en ander met de computer gedaan en heeft hier een boterham meegegeten. Femke is 's-middags naar de puppies gaan kijken.
Nigel heeft Mel 's-avonds van Røros opgehaald. Ze heeft een paar dagen in Engeland doorgebracht.

Vrijdag is Femke met Nigel naar Elverum gereden om hondenvoer te halen voor de husky's.
Peter is haar 's-avonds in Kåsa op gaan halen. Elleboog van Dennis was nog steeds flink dik.

Zaterdag is Femke met Mel naar Tynset sykehus gereden omdat de pols van Mel nog steeds erg pijn deed. Ze moet maandag terugkomen, maar hoogstwaarschijnlijk een klein breukje erin. Dat wordt dan dus gips.
Dennis was zelf ook naar het ziekenhuis gereden en kreeg te horen dat zijn elleboog gebroken was en dat hij die dag nog geopereerd zou worden. Enfin, zo is het ook gegaan. Tegen vijven naar de operatiekamer en tegen kwart over zeven in de recovery. Mel en Femke zijn nog even naar hem toe geweest en ze zijn daarna, met twee auto's, terug naar Kåsa gereden.

Zelf ben ik een groot gedeelte van de dag bezig geweest om alle spullen van Kerst op te ruimen. Het staat nu allemaal weer op zijn plaats en het is weer even wennen.

Vandaag, zondag, is Femke nu onderweg naar Tynset om Dennis op te halen uit het ziekenhuis en heb ik, om 12.00 uur een bijeenkomst van de bygdekvinne. Het is bij Eli Signe , dus ik kan er te voet naar toe.

Het is ruim boven nul, al een paar dagen nu, en de sneeuw smelt volop. Heel raar winterweer dus.

Femke zou eerst maandag a.s. terug vliegen naar Aberdeen maar ze heeft afgelopen vrijdag haar vlucht omgeboekt naar 15 januari. Ze heeft nl. pas op 17 januari haar eerste examen en ze heeft alles bij om hier te kunnen leren. Het kerstgeld van opa Frans was goed voor een gedeelte van de extra kosten en het scheelt haar nu ook een week eten in Aberdeen.

Nieuwjaarsdag 1-1-2013

Voor iedereen een zeer gezond en gelukkig Nieuwjaar toegewenst.
Godt nyttår alle sammen.

Na een gezellige oudejaarsavond ,waarop we zelfs voorzien zijn van een kleine tien minuten siervuurwerk ,dat we vanuit het woonkamerraam en keukenraam konden zien, is het nu dus 1-1-2013.

We hebben geproosd met de door Nigel meegebrachte champagne en ik heb Jhon nog aan de telefoon gehad om elkaar gelukkig nieuwjaar te wensen.
Na een niet al te lange nachtrust, een lekker ontbijt/brunch met broodjes uit de oven, overgebleven kerststol en nog wat worstenbroodjes, zijn Peter en ik samen met Nana een rondje Øversjødalen gaan lopen. Het was heerlijk weer, de zon kwam over de berg heen en het was windstil. Heerlijk dus.

Na terugkomst een lekkere beker chocolademelk met een oliebol en nog even wat televisie gekeken.

Mickey was ondertussen met beesie aan het spelen.Die oranje dingetjes die een aantal jaren geleden door AH in Nederland werden uitgedeeld.Hier wordt dit ding al zo'n veertien dagen vertroeteld door onze beide katten.

Tegen half zes zijn we vertrokken naar Tolga. Theo en Yvonne Baas hadden vandaag de sleutel gekregen van het door hun gekochte Malmplassen gjestegård en wij waren ook uitgenodigd om tussen 18.00 uur en 20.00 uur een kopje koffie te komen drinken met kake erbij. Bijna alle Nederlanders waren er en ook een paar noorse buren van Theo en Yvonne.  We zijn verwend met koffie en lekkere taarten en koeken en met oliebollen. Daarna hebben we nog een rondleiding door het bedrijf gehad. Wat een ruimtes zitten erin zeg. De eerste gasten komen van de week al en ook de eerste møte komt er aan. Het zal zeker hard werken worden maar dat komt wel goed.
Vanuit Øversjødalen wensen we hun heel veel succes toe.

Gisterenavond nog even rustig gezeten en Nana betrapt op iets waarvan we dachten dat is eens en niet meer. Zie onderstaande foto. 

Nana skal ikke komme å gjøre det igjen.

Vandaag, woensdag 2 januari, zijn we weer opgestart met werken. Eigenlijk best fijn dat er weer ritme en regelmaat is. Ook weer gewoon lekker zuurkoolstamp gegeten en yoghurt na.

Hier nog een paar foto's van onze kleinzoon Yore die Nienke en Jhon vandaag op facebook geplaatst hebben.