Peter en ik vervolgen onze weg via Røros naar Støren en dan via de E6 naar Trondheim. Onderweg stoppen we om onze meegebrachte koffie te drinken en wat te eten. Het is slecht weer , dus we blijven maar in de auto zitten.
Tegen 10.00 uur arriveren we in Trondheim alwaar we eerst naar het hotel St. Olav gaan. We kunnen nog niet inchecken maar krijgen wel een parkeerkaart zodat we de auto daar kunnen laten staan. Het hotel St. Olav is het zogenaamde patiëntenhotel alwaar Peter kan eten en overnachten. Tegen een kleine vergoeding ad Nkr 280 (€38.50) kan ook ik daar bij Peter op de kamer overnachten.
We gaan lopend naar het hjerte-lunge-senteret, (hart en longen afdeling) en daar moeten we ons melden op de 4e etage. Na wat papieren ingevuld te hebben, worden we vriendelijk verzocht om te wachten. Het is best druk en je ziet elke keer dezelfde mensen weggaan en terugkomen. Tegen twaalf uur wordt Peter eindelijk binnen geroepen , maar zodra ze ziet dat hij nog geen bloed heeft laten prikken, zegt ze dat dat eerst moet gebeuren. Dus naar de 1e verdieping, melden en even wachten. Daarna terug naar boven maar daar moeten we gewoon weer gaan zitten en verder afwachten. Tegen twee uur is het dan eindelijk zover. Een verpleger neemt een ecg en neemt de bloeddruk en pols op. Tevens vertelt hij dat Peter zich de volgende dag om 07.30 uur moet melden bij dezelfde afdeling zodat de ablasjonbehandeling kan worden uitgevoerd. Daarna moeten we weer wachten en dan , tegen drieën , kunnen we naar de cardioloog. Deze bespreekt de hartritmestoornissen , de eerder gegeven electroshock, het feit dat Peter zich toen ongeveer een week veel fitter voelde en dat er inderdaad de volgende dag een behandeling zal volgen.
Tegen half vier zijn we dan eindelijk klaar en lopen we terug naar het hotel. Daar ontvangt Peter een vip-bandje , zetten we onze tassen op de kamer en kunnen we gaan eten. Het buffet is nl. tot 17.00 uur en we hebben eigenlijk ook wel erg veel honger.Tegen een bedrag van Nkr.195 (€ 27.00) kon ik alles nemen van het buffet. Na het eten zijn we Trondheim ingelopen. Het is nog best lekker weer en we hebben nog wat foto's genomen.
Daarna hebben we nog lekker op de kamer gezeten en wat televisie gekeken.
Tegen tienen was het tijd om te gaan slapen. Het was ondertussen flink gaan waaien. We hebben redelijk goed geslapen , beide in een eenpersoonsbed.
Woensdagmorgen werden we om kwart over zes wakker en na een douche was het tijd om mijn spullen in de auto te zetten en kon ik gaan ontbijten. Peter moest nuchter blijven en mocht alleen zijn medicijnen met wat water innemen. Daarna naar het hospitaal en daar ging het nu snel. Peter werd opgehaald en ik ben terug naar het patiëntenhotel gegaan. Ik had dan wel geen kamer meer daar maar kon wel in de lobby zitten etc. Aangezien ik echter nog niet veel gegeten had ben ik eerst naar de eetzaal gegaan en heb daar wat gegeten en gelezen. Daarna wilde ik naar buiten maar het was heel slecht weer. Dus ben ik in de lobby gan zitten en heb wat gelezen. Tegen twaalf uur belde het hospitaal en ben ik daar naar toe gelopen. Binnendoor deze keer. Er is namelijk een bovengrondse verbinding tussen al de gebouwen op het hospitaalterrein. Peter lag op kamer 4225 en hij zag er goed uit. Alles was goed gegaan en hij moest nog tot een uur of drie plat blijven liggen. Ze zijn langs beide liezen naar het hart gegaan en hebben de ablasjonbehandeling uitgevoerd. Hij kreeg net een boterham met een glas melk toen ik aankwam.
De bloeddruk werd elk uur opgemeten , zo ook de hartslag. Tevens werden de wondjes bekeken. Ook werd het hart d.m.v. een kastje in de gaten gehouden. Om kwart over drie is het drukverband verwijderd , het infuus werd afgekoppeld en mocht hij uit bed om naar de wc te gaan. Tegen vieren kwam ook zijn warm eten en dat heeft hij lekker aan tafel opgegeten.
Daarna heb ik het hotel gebeld en werd me verteld dat ik daar die nacht niet kon blijven. Ze hadden een kamer voor me geboekt in het comforthotel. Ik ben dus binnendoor naar het hotel gelopen en van daaruit langs buiten naar het Comforthotel. Het was ontzettend slecht weer, het waaide en regende en ik was dus best wel nat toen ik in het Comforthotel aankwam. Ik kreeg een kamer op de 4e verdieping, aan de voorkant van het hotel. Wat een drukte is het toch in Trondheim, bussen in overvloed en allerlei ander soort verkeer. Tegen zessen was ik terug bij Peter en tegen zevenen kreeg Peter zijn avondboterham. Ik ben gebleven tot half negen en toen ben ik terug gelopen. Weer nat maar gelukkig niet zo erg. Nog even een chocolademelk getapt en daarna naar mijn kamer en wat televisie gekeken. Om tien uur ben ik gaan slapen en gelukkig had ik geen last van het lawaai van het verkeer.
Donderdagmorgen heb ik ontbeten , kreeg een rekening van Nkr. 960 (€132,50) en was ik tegen tienen bij Peter in het hospitaal. De cardiologe kwam om elf uur en zij vertelde dat alles goed was gegaan en dat Peter naar huis mocht. Hij kreeg een ontslagpapier en hij moet maandag naar de dokter in Tolga om zijn bloed te laten controleren. Over drie maanden naar Tynset naar de cardioloog voor controle. Aangezien Peter niet zelf terug mocht rijden kreeg ik een papier mee waarop stond dat ik mee had moeten komen. Hierdoor kan ik een vergoeding krijgen voor de hotelkosten. Dat is fijn want die laatste rekening was toch wel erg hoog. De verpleegster kwam om de naald van het infuus eruit te halen en het kastje voor de hartregistratie af te koppelen. Daarna aankleden en naar de auto. En toen terug richting Øversjødalen. Net voor Støren zijn we gestopt om wat te eten en in Røros zijn we gestopt om boodschappen te doen. In Tolga nog even naar de Coop en toen naar huis. Daar waren we tegen half zes. Bjørn Olav kwam al met Nana aangelopen, zij had ons gehoord en wilde naar huis. Dennis had tijdens onze afwezigheid voor Sindre en Mickey gezorgd en wij zijn Bjørn Olav en Dennis dus zeer erkentelijk voor het feit dat onze dieren in goede handen waren.
Nu dus lekker weer thuis , morgen weer werken en dan is het weer weekeinde.
Fijn dat alles goed is gegaan!
BeantwoordenVerwijderen