Eten bij Trollkroa en naar Trondheim

Zondag 17 november gaan we met een aantal mensen uit eten bij de Trollkroa in Os.Nadat Leif Bekkely is gestorven heeft zijn familie besloten dat het geld dat in de kerk werd opgehaald besteed mag worden door het handarbeidetsloftet in Øversjødalen. Zodoende zij we uiteindelijk met 21 mensen , waaronder zijn broer en zijn vrouw en hun dochter, Bjørg Støkket.

De tafel staat klaar.

Peter en ik rijden samen en de rest rijdt met elkaar mee.

Sverre,Bjørg en Aina

Magne,broer en zijn vrouw, Lars Peder

Lars Peder, Jens en Jon Ivar

Ann Helen,Tordis,Elna en Ola

Inger,Jan,Åse en Lina

Ola, Magnhild,Peter,ik en Nils

Peter,ik,Nils en Sverre

Peter,ik,Nils,Sverre,Bjørg en Aina

We hebben een Kerstbuffet en hoeven dus alleen ons drinken zelf te betalen. Het eten is zozo en het dessert wordt geserveerd in een kartonnen schaaltje maar het is erg gezellig en dat is het belangrijkste.

Tegen vieren nemen Peter en ik afscheid en gaan we richting Trondheim. Hoe verder we die kant opkomen des te minder wordt de sneeuw totdat er helemaal niets meer ligt. We zetten de auto in de parkeergarage tegenover het patiëntenhotel en gaan dan naar onze kamer. Na nog wat eten en wat televisie kijken gaan we slapen.

Maandag moet Peter nuchter blijven en laat hij eerst bloed prikken om dan daarna op de 4e verdieping van het hart-longencentrum te gaan wachten op zijn beurt. Hij wordt vrij snel geholpen en moet daarna weer wachten op het volgende onderzoek. Als dat achter de rug is gaan we wachten op de ct-scan die in het neurologiecentrum wordt gedaan. Dan terug om met de dokter te gaan praten. Al met al is het dan bijna 16.00 uur en weten we zeker dat Peter morgen zijn ablasjonsbehandeling gaat krijgen. Deze keer zal hij wat langer duren omdat ze aan beide kanten van het hart moeten zijn.

We gaan terug naar het hotel waar we een andere kamer krijgen en dan krijgt Peter zijn bandje om zodat hij gratis kan eten aangezien hij nu officieel patiënt is.

Na het eten gaan we even Trondheim in. Het is niet echt lekker weer, het regent wat, maar even de benen strekken is toch wel een goed idee na een hele dag binnen zitten.

Bij Jordbaerpikenen nemen we een bakje koffie en Peter neemt een lekker stukje taart erbij en daarna gaan we terug naar het hotel.

Dinsdagmorgen vroeg uit bed en na een douche breng ik Peter om 07.15 uur naar het hart-longencentrum. Als ze hem ophalen ga ik terug naar het hotel en ga ik ontbijten. Daarna pak ik mijn spullen en leg ze in de auto. Het is erg slecht weer en ik besluit om met de bus naar de Ikea te gaan. Daar wat rondgelopen en dan naar een winkelcentrum , Cirkus genaamd. Tegen half twee ben ik terug bij de auto en leg ik de aankopen weg. Ondanks dat ik nog niets gehoord heb over Peter ga ik toch maar naar de afdeling. Daar hoor ik dat hij op zijn kamer ligt en dat de behandeling is gestopt. Hij begon enorm te zweten, werd misselijk en moest op een gegeven moment ook overgeven. Als ik de kamer binnenkom schrik ik ook behoorlijk. Hij is lijkwit en zweet enorm. Hij is wel wakker maar valt elke keer weg en moet ook weer overgeven. Het lijkt bloed aar dat is het gelukkig niet. Hij krijgt extra medicijnen tegen de misselijkheid en valt dan weer in slaap. Hij moet stil blijven liggen aangezien er een drukverband in beide liezen zit maar hij is erg onrustig. Er wordt regelmatig bloeddruk gemeten, temperatuur en pols en zijn hartritme wordt constant bijgehouden.

Om 18.00 uur wordt het drukverband eraf gehaald en mag hij overeind zitten en zelfs even uit bed. Na een minuut of tien gaat hij echter terug in bed en zetten we dat iets omhoog. Hij eet en drinkt iets en daarna ga ik op weg naar mijn kamer in Pesionat Jarlen. Het is nog steeds k-weer en ik neem dan ook de bus. Daarna een klein eindje lopen en dan ben ik er.

Peter belt mij nog en voelt zich gelukkig al weer wat beter. Nog wat televisie kijken en dan naar bed.

Woensdagmorgen met de bus terug naar het ziekenhuis waar Peter inmiddels al uit bed is, gegeten heeft en in afwachting van de dokter is. Deze komt uiteindelijk om half elf en dan horen we dat de behandeling gecompliceerd was en niet meer herhaald zal worden. Het hartritme is nu normaal en bij een eventuele terugval zal men met medicijnen proberen om het onder controle te krijgen. Aangezien er toch nog wat bloed bij zijn liezen zit moeten we nog een half uurtje achten en daarna kunnen het ziekenhuis uit en terug naar huis.

Op de terugweg stoppen we bij Berkåk en eten daar wat. Dan via de Coop in Tynset naar huis alwaar heel veel sneeuw is gevallen. Femke heeft veel opgeruimd en we kunnen in ieder geval met de auto de garage in.