Doktersbezoek, dierenarts en bezoek

Vrijdagmorgen vroeg.

Vrijdag 21 april zet Femke mij tegen half tien af bij de dokter in Tolga waarna ze zelf met Minnie verder rijdt naar de dierenarts in Tynset. Daar zal Minnie gesteriliseerd worden.
Ik moet lang wachten en wordt pas tegen tienen binnen geroepen bij de dokter. Mijn bloeddruk wordt gemeten, zuurstofgehalte in het bloed en ze beluistert mijn longen. Daarna moet ik naar de assistente, Marianne Kaasen in dit geval, en dan wordt mijn bloed nagekeken en krijg ik een spirometrie. Dat is een onderzoek dat de functie van de longen meet. Al bij al duurt het nogal een tijdje, ook omdat de spirometrie twee keer moet worden uitgevoerd. De tweede keer moet ik medicijnen inhaleren en dan moet ik een kwartier wachten alvorens het onderzoek weer plaats kan vinden.
Dan weer terug naar de dokter die me verteld dat ze de uitslag straks op haar gemak zal bekijken en dat ze me zal bellen. Ondertussen gewoon doorgaan met de medicijnen en over drie weken terug komen.
Peter is ondertussen ook al gearriveerd voor zijn afspraak en hij is allang klaar als ik uiteindelijk de wachtkamer in kom.

Zodoende rijden we pas na elven verder naar Tynset alwaar we Femke ontmoeten die bij de Domus zit te wachten. We besluiten om  daar lekker te gaan zitten en fish and chips te gaan eten en wat te drinken. Daarna doen we boodschappen en neem ik een aantal gele plantjes mee die nu maar 10 kroner per stuk kosten. Dan laden Peter en ik onze auto vol met varkensvoer en rijden via de oude weg nar Tolga. Onderweg worden we aangehouden en wordt het kentekenbewijs van de auto bekeken en wordt het Nederlandse rijbewijs van Peter beekeken en in het systeem gezet. Daarna mogen we verder rijden.
Yvonne werd toevallig ook net aangehouden aan de andere kant van de weg.

Bij thuiskomst is Femke er al met Minnie. Die is nog volop van de wereld en ligt lekker op een kussentje te slapen naast de kachel. Ze had een hele grote baarmoeder met grote bloedvaten en ook de eileiders zijn weggehaald. Een stevige operatie dus.Ze gaat die middag even op haar andere zij liggen maar verder doet ze niets.

Vrijdag eind van de middag

In het begin van de avond is ze nog steeds niet bij en ze reageert nergens op. Femke belt naar de dienstdoende dierenarts en doet haar verhaal. Dan neemt de dierenarts contact op met de dierenarts die Minnie geopereerd heeft en moet Femke direct naar de kliniek in Tynset komen. Het sneeuwt en het waait en Peter rijdt met de auto van Femke terwijl zij Minnie op schoot heeft. Gelukkig gaat alles goed en komen ze netjes bij de kliniek aan. Daar worden ze verwelkomd en doen ze er alles aan om Minnie er bovenop te krijgen. Ze is er heel slecht aan toe en men denkt dat ze een reactie heeft op de narcose. Het is maar goed dat e naast de kachel heeft gelegen want ondanks dat is ze onderkoeld.  Het is erop of eronder. Ze krijgt antibiotica en nog veel meer. Er wordt vloeistof in haar nek gespoten omdat ze uitgedroogd is en ze wordt gemasseerd. Eindelijk wordt ze wat wakker en kijkt wat rond. Ze mag mee naar huis en daar kom ik gelijk ook naartoe. Het is een zielig hoopje dat een beetje rondloopt en wat aan de leverpastei likt die de dierenarts meegegeven heeft. Als wij naar bed gaan blijft Femke nog een tijd op om haar in de gaten te houden.

Zaterdagmorgen

Zaterdagmorgen gaat het weer slechter en we geven haar wat water met een spuitje. Ze slikt het wel door maar reageert verder nergens op. Weer gebeld en daarna gaan Femke en ik tegen half twaalf weer naar de kliniek toe. Het is k-weer en ik ben blij dat Femke rijdt terwijl ik Minnie op schoot heb. Onderweg is ze wat wakker en kijkt naar buiten. Bij de dierenarts aangekomen wordt ze weer onderzocht en blijkt ze koorts te hebben. Er volgen nog wat andere onderzoeken en eigenlijk wil ze haar weer opereren om te kijken of ze een infectie heeft. Ze heeft echter alleen hetzelfde narcosemiddel en daar reageert e dus heel erg slecht op. Ze besluit in samenspraak met Femke en breed spectrumantibiotica te geven tesamen met koortsremmers en pijnstilling. Ook weer vocht in haar nek en met een spuitje krijgt ze wat leverpastei die aangelengd is met wat lauw water. Bij het geven van het vocht in haar nek, wat met een dikke naald gebeurt, begint ze te bijten en probeert ze los te komen. Het spuitje met leverpastei vindt ze lekker en ze geeft wat meer respons op alles. We mogen haar weer mee naar huis nemen , moeten haar goed warm houden en krijgen een aantal spuiten mee met antibiotica, pijnstilling, vocht etc. De dierenarts waarschuwt dat het nog altijd fout kan gaan en dat we op het ergste moeten zijn voorbereid.
Met Minnie in de reisbox en de verwarming weer hoog rijden we door hevige wind en sneeuwbuien naar huis. Minnie ligt lekker te slapen. Daar aangekomen gaat Minnie zelf uit haar reisbox en begint wat rond te lopen. Ze gaat ook wat drinken en eet later ook wat.
's-Avonds krijgt ze antibiotica ingespoten en ook de pijnstillers/koortsverlagers.

Zondagmorgen gaat alles nog steeds goed en krijgt ze antibiotica oraal toegediend. Ze springt weer op de bank en op de vensterbank en ook klimt ze via het fornuis op de aanrecht. Eind goed al goed.

's-Middags komen Eli en Anne met Saar op bezoek. Jammer genoeg heeft Saar een blessure waardoor ze niet met Beer kan spelen. Dus Saar zielig in de auto en een gefrustreerde Beer in huis.
Eli legt zijn zomerbanden eronder en wij praten ondertussen  bij. De tijd vliegt en voor we het weten is het al bijna zes uur en ben ik doodop. Maar het was zo gezellig dat ik er dat graag voor over heb.
We wensen ze alvast een goede reis naar Nederland toe en zwaaien ze dan uit.

Mijn moeder zou vandaag jarig zijn geweest en ze zou dan 83 jaar zijn geworden. Het is inmiddels al ruim 15 jaar geleden dat ze gestorven is. Wij hebben gelukkig de herinneringen in ons hart.