Geen bezoek maar een crematie

Donderdagochtend 24 oktober liep om 04.00 uur de wekker af en moesten we uit bed om op tijd bij het vliegveld in Røros te zijn. Ons vliegtuig vertrok mooi op tijd, 06.18 uur en was met 36 passagiers aan boord helemaal vol. De vlucht verliep probleemloos en we waren precies op tijd op Gardermoen. Daar de bagage opgehaald en weer ingeleverd voor de volgende vlucht. Eerst voor mij nog een lekkere kop chocolademelk bij Starbucks en voor Peter een flesje Nutricia. Daarna vliegen naar Schiphol en de huurauto opgehaald.
Tegen 13.00 uur waren we bij de Havebo Groep B.V. in Den Dolder waar we onze zakelijke afspraak hadden. Na weer helemaal bijgepraat te zijn en afspraken te hebben gemaakt zijn we doorgereden naar Maastricht. Yore moest weer heel even wennen dat zijn opa en oma niet in een doosje zaten ( skypen ), maar er in levende lijve waren. Daarna kwam de bekende lach weer op zijn gezicht en was het weer goed. Nienke had gezorgd voor lekkere vis en samen met de aardappelpuree en broccoli was dit een zeer welkome en lekkere maaltijd waar we allemaal van genoten hebben. 's-Avonds hebben we lekker bijgepraat over van alles en nog wat en natuurlijk ook over mijn vader, opa Frans.

Vrijdagochtend gekeken hoe Yore werd verzorgd en daarna samen gegeten. Ook alvast de door Nienke gemaakte kerstkaarten van stickers voorzien zodat Nienke en Jhon die eind november op de bus kunnen doen. Daarna naar de Brusselse Poort gegaan, makkelijker gezegd dan gedaan , aangezien de lift stuk was. Eerst heeft Jhon Nienke op zijn rug naar beneden gebracht en Peter en ik Yore in zijn wandelwagen. Daarna heeft Jhon de hand bewogen rolstoel voor Nienke gehaald en zijn we naar het winkelcentrum gelopen. Peter is met de auto gegaan, het is wel niet erg ver maar toch te ver voor hem. Nienke en Jhon hadden al diverse dingen voor ons gehaald maar we wilden ook zelf nog even kijken. Ook hebben ze nog bloemen voor Opa Frans gehaald waar Nienke hele mooie kaartjes voor heeft gemaakt. Daarna weer terug naar huis, iedereen weer naar boven gebracht via de trap, daarna gegeten en toen was het al weer tijd om weg te gaan. Eigenlijk veel te kort maar het ging nu niet anders.
Via Antwerpen naar Roosendaal gereden om daar om 18.15 uur aan te komen bij de Robijndijk om afscheid te nemen van mijn vader. Hij was heel erg vermagerd maar hij was heel mooi opgebaard. De bloemen hebben we bij hem in de kist gelegd en ook de enveloppe van Nienke met daarin een foto,een gedicht en een afscheidsbrief. Er waren heel wat mensen die toch een laatste groet waren brengen en daar zijn we heel blij om. Ria,Rinus,Astrid en ik hebben de kist gesloten en daarna zijn we naar de flat van ons pa gegaan. Hier hadden mijn broer,zussen en aanhang al heel veel werk verzet en nu konden we de persoonlijke dingen verdelen. Dit is in goede harmonie verlopen en ik denk dat ons pa en ma tevreden kunnen zijn over onze keuzes.
Na nog wat gedronken te hebben bij Peter en Astrid zijn we doorgereden naar Bert en Adrie. Na even nagepraat te hebben zijn we naar bed gegaan om uitgerust te kunnen beginnen aan een nieuwe dag.

Zaterdag 26 oktober was dan om 13.30 uur de crematie. Het was heel fijn om te zien dat er zoveel mensen de moeite hadden genomen om ons bij te staan. We hebben een mooi samenzijn gehad waar iedereen op zijn manier afscheid heeft genomen. Ik heb namens Nienke haar gedicht voorgelezen en dat heb ik met trots en pijn in mijn hart gedaan. Ria en Astrid hebben beide hun verhaal verteld over hoe zij het leven van ons pa hebben beleefd. Er was mooie muziek en als laatste een stuk van De Parelzangers, hier hielden ons pa en ons ma beiden van. Daarna nog een laatste groet van iedereen en van ons als familie. We hadden koffie met petit fours en daarna hebben we nog met een heleboel mensen gepraat. Voor Peter en mij een soort reunie aangezien we ze al een hele tijd niet meer hadden gezien.
Astrid en Rinus hadden geregeld dat we daarna naar Het Hooihuis in Roosendaal zouden gaan om nog wat te drinken en daarna gezamenlijk te eten. Een heel goed idee want zo hebben we nog goed na kunnen praten. We hebben lekker gegeten en daarna hebben we van iedereen afscheid genomen en zijn we naar Nispen gereden. Na nog een rustige avond daar door te hebben gebracht weer naar bedje pluim, met een uurtje langer slapen in het vooruitzicht i.v.m. het verzetten van de klok.

Zondag eerst rustig ontbeten en daarna alles weer klaargezet om terug te reizen naar Noorwegen. Het was druk onderweg maar we waren mooi op tijd op Schiphol. De auto ingeleverd en daarna de bagage. Mijn koffer was iets te zwaar dus daar hebben we een en ander uitgehaald en in de rugzak gepropt. Toen was alles in orde en konden we door de douane en naar de gate. Daar rustig even gezeten en toen aan boord. Met een vertraging van 20 minuten vanwege de harde wind en daarom minder landingsbanen in gebruik, zijn we opgestegen en waren we met meewind toch ongeveer op tijd weer op Gardermoen. Daar wat gegeten en toen met het vliegtuig naar Røros. Precies op tijd kwamen we daaraan, 21.18 uur en daar wachtte Femke ons op met de auto. Tegen half elf waren we weer op Hovland.

Fransiscus Martinus Gerardus Deijkers 19-10-1928 21-10-2013

Vanmiddag ontvingen we het droevige bericht dat mijn vader is overleden. Hij is stilletjes ingeslapen in het bijzijn van mijn oudste zus.
Na een gedwongen opname op Wiekendael in augustus van dit jaar is de dementie zodanig verergerd en is er hoogstwaarschijnlijk een uitzaaiing van kanker in de hersenen terecht gekomen. Hij ging steeds verder achteruit en kreeg medicijnen voor de pijn en de aanvallen. Afgelopen zondag constateerde men dat hij erg veel pijn had en is besloten om dormicum te geven en extra morfine.
Hij heeft gelukkig niet lang hoeven te lijden.

Paaike, doe de groetjes aan ons Ma en aan oma Riet en opa Ben

Pa en ik in Wiekendael 08-08-2013

Week 42

Maandagavond ben ik naar Ann Helen geweest om de boekhouding van de bygdekvinne na te kijken. De bedoeling was om met de fiets te gaan , maar helaas mijn fietsketting deed niet wat ik wilde, dus heb ik de auto maar gepakt.
De boekhouding klopte en we hebben beide ondertekend. Nu weer klaar voor dit jaar.

Dinsdagavond ben ik naar de postbus gelopen en daar kwam Kjellrun mij ophalen, en ook Ann Helen, om naar de jaarvergadering van de bygdekvinne te gaan. Die was deze keer bij Solrun in Øversjødalen. Om 19.00 uur begonnen we met een welkom van Lina en het zingen van een lied. Daarna was het de beurt aan Dorthe Iversen ( gemeente Tolga) om een en ander te vertellen over wat er zou moeten gebeuren in geval van calamiteiten. Toen was er koffie,thee,broodjes en kake. Daarna zaken besproken en een nieuw bestuur gekozen. Inger is de nieuwe leider en Kari Grethe en Bjørg zijn de twee andere in het bestuur. Ann Helen en ik blijven de boekhouding nakijken. Na de loterij was het weer tijd om af te sluiten en ik was tegen 23.00 uur weer thuis.

Woensdag heeft Dennis onze computers op het internet aangesloten en de muurantenne geplaatst. We hebben nu een goed signaal en kunnen nu dus ook weer skypen met beeld.
Woensdagavond ben ik på lofte geweest en daar werd besloten om de Julemesse niet op zaterdag 16 november te houden maar op zaterdag 23 november. Hoezo planning?
Voor de rest lekker gekletst en gesjoeld, koffie gedronken en kake gegeten.

Donderdagmiddag heeft Dennis de winterbanden onder onze auto gelegd. Ze houden sneeuw en ik moet morgenochtend vroeg weg om te werken.
Donderdagavond voor het eerst in lange tijd weer geskyped met beeld met Nienke,Jhon en Yore. Toch fijn dat Yore ons kan zien en wij hun allemaal.Hij is lekker gegroeid en krijgt duidelijk een eigen willetje.
Colinda is zo lief geweest om vandaag nieuwe Nutriciaflesjes te kopen bij de apotheek in Tynset en af te geven bij de Coop in Tolga alwaar Dennis ze 's-avonds heeft opgepikt toen hij Marjan en Floor van de trein heeft gehaald.Daarna heeft hij ze bij ons gebracht. Bedankt namens Peter en mijzelf.

Vrijdag gewerkt in Tolga en daarna wat boodschappen gedaan. Tegen de avond begint het te sneeuwen.

Zaterdagmorgen worden we wakker in een witte wereld en is Nana superenthousiast om mee naar buiten te gaan.

Daarna gaan Peter en ik naar Jan en Inger om de collectebussen weg te brengen. Kjellrun heeft ze opgehaald in Tolga en bij ons afgeleverd. Inger neemt waar voor Peter a.s. zondag bij de nationale collecte. Het doel is dementie dit jaar en dat is wel erg ironisch aangezien mijn vader vandaag 85 jaar is geworden en hier totaal geen idee meer van heeft. Hij krijgt vandaag wel visite en er is koffie met taart.
Na Øversjødalen rijden we naar Somadalen om te tanken en zien daar nog wat bekenden.
Weer thuis is het was en strijktijd en wordt ook de stofzuiger te voorschijn gehaald.
Floor en Marjan komen even op de koffie en ook Dennis komt langs met Quattro.

Zondag worden we wakker en zien we dat het prachtig weer is. Het is ruim onder nul, -14.9 en het koudste vannacht was  -18,8. Het is een prachtige wereld waarbij de bomen en het gras glinsteren in de zon.
Peter gaat even mee om een eindje te lopen en het is heerlijk in het zonnetje en koud in de schaduw.

Daarna is het tijd voor mij om alle spullen van Diect Connect uit elkaar te halen en in te pakken zodat we alles morgen naar het postkantoor in Tolga kunnen brengen. Uit elkaar halen gaat prima maar inpakken is een ander verhaal. Het plakband plakt niet zo goed in de kou dus breng ik eerst alles maar naar binnen zodat ik het later in kan gaan pakken.

Daarna nog maar een paar sfeerfoto's gemaakt.

De eerste ijspegels

Ijspegels aan en in de stoel.

Nu nog een grill in het midden

Tegen 13.00 uur komt Jan Pallin op de koffie. Hij en Inger zijn al klaar met de collecte en ongeveer 75% van de mensen was thuis. De bussen wegen bijna niets aangezien bijna iedereen papiergeld heeft gegeven.
Klellrun komt mij tegen half vijf ophalen om naar Tolga te rijden om de bussen, inclusief die van haar, in te leveren bij de bank. Vorig jaar was Tolga de gemeente in Hedmark die het meeste per persoon had gegeven. en iedereen doet zijn uiterste best om ook dit jaar weer bovenaan te staan.

Peter weer thuis op maandag 14 oktober

Na tien dagen in het ziekenhuis,
is Peter nu weer thuis.
Zo'n 25 kilo is hij kwijt,
dus alle kleren zijn te wijd.
Voorlopig kleine beetjes eten en drinken,
en geen alcohol om mee te klinken.
Nutricia energiedrankjes zijn nodig om aan te sterken,
zodat zijn lichaam weer verder kan gaan werken.

Zo, mijn eerste probeersel voor het Sinterklaasfeest is weer een feit,
want daarvoor is het weer bijna tijd.

Week 41

Maandag zou Peter om 11.00 uur de gastroscopie krijgen, maar om 10.00 uur belde hij zelf al op om te vertellen dat alles al achter de rug was. Er waren eerst rontgenfoto's gemaakt en daarna de gastroscopie. De arts had het al gauw gezien, een schimmelinfectie in de slokdarm. Ongeveer 70% van het oppervlak was bedekt met schimmel. In eerste instantie een hele opluchting omdat we toch allemaal aan het ergste hadden gedacht. Zeker omdat de klachten wel erg sterk overeen kwamen met vrienden die het jammer genoeg niet hebben overleefd.
Er kan nu dus worden gestart met medicatie en ook blijft hij aan het infuus met vocht en eten. Het infuus moet verschillende keren worden vervangen omdat hij dan weer dicht is gaan zitten.Daar moet dan iemand van een andere afdeling voor komen, omdat het infuus slecht te prikken is.
Femke en ik zijn maandagmiddag en dinsdagmiddag bij Peter op bezoek geweest en na eerst op een eenpersoonskamer te hebben gelegen is hij dinsdagmiddag verhuisd naar een vierpersoonskamer. Hij is de jongste van het hele stel. Dinsdagavond kregen we op Hovland bezoek van Dennis.
Woensdagmorgen heb ik eerst Femke op het station afgezet en daarna ben ik gaan werken in het sykehjem. Odin, het 4-jarige zoontje van Siri lag in Elverum in het ziekenhuis, ook aan het infuus. Ik was dus vikar voor haar. 's-Middags ben ik naar Peter gereden en kreeg ik te horen dat de dokter Peter apart had genomen om te vertellen dat ze gaan onderzoeken waar de schimmelinfectie vandaan is gekomen. Een heel breed onderzoek met ct-scan, bloedonderzoek enz. Het kon overal vandaan komen, van stress tot kanker, en dat was meteen een hele domper natuurlijk. Ook omdat er lymfeklieren zijn opgezet. We houden de moed er echter in, want tot nu toe is het bloedonderzoek altijd goed geweest.
's-Avonds heb ik Kjellrun opgehaald en zijn we på lofte geweest. Daar heb ik alles verteld over Peter en heb ik gesjoeld. Gedachten verzet dus.
Donderdagmorgen krijgt Peter zijn ct-scan en is er weer bloed afgenomen. Ook blijft hij aan het infuus voor vocht en eten. Tevens moet hij nutricia energiedrank drinken. Minimaal drie per dag en dat is nog een hele klus.

Vrijdagmorgen moet ik werken en daarna ga ik naar Peter. Die heeft dan bezoek van Colinda,Tino en Loreena en dat is erg gezellig. De uitslag van de ct-scan en de bloedonderzoeken zijn gelukkig allemaal goed en daar zijn we erg blij mee. Het is volgens de verpleegsters een echte vrijdagmiddag, er wordt geschoven met bedden en met patiënten. Als ik weg ga liggen ze met zijn drieën, 2 uit Tolga en 1 uit Alvdal.

Zaterdag heb ik eerst wat uitgeslapen en daarna ben ik met Nana een eindje gaan lopen. Het is prachtig zonnig weer en je ziet de vorst gewoon verdwijnen van de auto, de daken en de velden.

Lieve Nana

Zaterdagmiddag ben ik bij Peter en dan is het infuus eraf. Hij heeft er erg veel last van gehad en zijn linkerhand is erg opgezwollen. Ook zijn onderarm is dik en het voelt niet fijn aan. Hij heeft gelukkig een klein beetje kunnen eten en ook het drinken gaat een beetje beter. Een halve boterham en wat meloen is misschien niet veel, maar voor Peter is het nu wel veel.
De van de week ontvangen kaartjes staan bij zijn bed en ook het knuffeltje met een foto van Yore erop heeft een plekje gekregen.

Tegen zessen ben ik weer thuis en zie ik dat de schapen toch de brug zijn over gegaan. Daar liggen al mijn bamboestokken op de grond en overal schapenpoep. Dus eerst spullen binnen gezet en daarna een houten hamer gepakt en met Nana richting de brug gelopen. Onderweg ben ik bezig met de stokken weer in de grond te slaan en is Nana voor schoonmaker aan het zorgen. Die hoeft dus geen eten meer vandaag.
Daarna terug gelopen en de was binnen gehaald, alle beesten eten gegeven en mezelf ook en daarna lekker voor de televisie.

Zondag is het ook weer stralend weer en ik zie de schapen bij de brug staan, die ik nu gelukkig gesloten heb.

Als ik dichterbij kom rennen ze heel snel weg

Na het ontbijt besluit ik om met Nana naar Bakken te lopen om Charles een goede reis terug naar Engeland te wensen. Hij vertrekt morgenochtend met de schoolbus naar Tolga en dan met de trein naar Gardermoen. Op mijn rondje kom ik deze keer wel wat mensen tegen en iedereen vraagt hoe het met Peter gaat. Na een uur zijn we weer thuis en langer kan echt niet meer voor Nana. Ze gaat steeds slechter lopen en herstelt steeds langzamer.

Zondagmorgen 13 oktober 2013 in Kåsa

's-Middags ben ik weer bij Peter en doen we een rondje ziekenhuis, zodat Peter ook wat beweging krijgt. Daarna lekker wat gedronken en nog wat zalf op Peters arm en hand gesmeerd. De zwelling is een stuk minder maar het voelt nog niet fijn aan. De flesjes nutricia gaan er steeds beter in gelukkig.
Tegen vijven ga ik weer op huis aan.

Peter opgenomen in het ziekenhuis op vrijdag 4 oktober.

Afgelopen vrijdagmiddag heb ik naar de legevakt in Tynset gebeld aangezien Peter steeds verder achteruit ging. Wat hij ook probeerde te eten en of te drinken, het lukte gewoon niet. Hij was behoorlijk grauw van kleur en was ontzettend moe. De verpleger vroeg ons of we om 18.30 uur bij de legevakt konden zijn. Daar aangekomen werden we na een tijdje te hebben gewacht bij de dokter binnen geroepen. Na een aantal vragen en onderzoeken van bloed,suiker en urine besloot ze, na contact met een collega, dat ze Peter wilde opnemen. We werden opgehaald door een verpleegster met een mondkapje en met een extra schort aan omdat er eventueel gevaar bestond voor besmetting. Protocol dus. Via een omweg kwamen we bij zijn kamer en werd er gestart met nog meer onderzoeken. Ik ben na een half uur naar huis gegaan nadat ik te horen had gekregen dat ik ten alle tijden kon bellen en dat ik de volgende dag kon komen wanneer ik wilde.
Natuurlijk vond ik het niet fijn om alleen naar huis te moeten , maar voor Peter was het gewoon veel beter. Hij zou een infuus krijgen en was in goede handen.
Bij thuiskomst bleek dat het met mijn vader heel erg slecht gaat. Hij krijgt aanvallen en dat zou kunnen komen van uitzaaiingen in het hoofd. Hij kan niet goed aangeven of hij pijn heeft maar ze denken dat hij pijn in zijn buik en in zijn nek heeft. Hij zal aan de morfinepleisters gaan en van een eventuele verplaatsing is geen sprake meer. Erg slecht dus.
Hierna gecontact met Nienke en Femke want zij moeten toch ook op de hoogte blijven van wat er met hun vader en opa Frans aan de hand is. Femke heeft dan al besloten om zaterdag op de trein te stappen en naar Kåsa toe te komen.

Zaterdag bel ik eerst naar het ziekenhuis en hoor dat Peter dan al twee liter vocht heeft gehad. Als ik daarna in het ziekenhuis ben gaat de derde literzak er net af en krijgt hij een zak met twee liter intraveneus voedsel. Jammie jammie.

Tegen 12.45 uur ga ik even naar de Martnann in Tynset, tenminste dat denkt Peter, maar ik ga naar het station om Femke op te halen. Wel lopen we nog even wat rond en eten we wat bij de bakker. Daarna naar het ziekenhuis waar Peter blij verrast is als hij Femke ziet binnenlopen.
Peter moet in ieder geval tot en met maandag in het ziekenhuis blijven en dan krijgt hij ook de gastroscopie.

Femke en ik rijden naar huis en gaan daarna even met Nana en Quattro lopen om onze gedachten te verzetten.

Natuurlijk krijgen we een enorme plensbui op ons nek en we zijn dan ook doorweekt als we terugkomen. Alles in de was en huispakken aan en daarna een lekkere pizza eten voor de televisie.

Ook Sindre geniet

Zondagmorgen eerst gehoord hoe het met Peter was, deze keer via de chat van facebook, en dan het blog bijwerken. Gelukkig had ik een aantal dingen al opgeschreven en kon ik die zo op het blog zetten. Foto's uploaden duurde wat langer maar het is gelukt.
Daarna naar Tynset ziekenhuis alwaar Peter net aan zijn tweede zak intraveneuze voeding begon. Hij had ook wat thee en heeft daarna wat yoghurt proberen te eten. Hij krijgt dus weer wat zin in eten.
Vanochtend hebben ze het infuus eruitgehaald omdat hij er pijn kreeg. Natuurlijk was het vervolgens weer extra moeilijk om een nieuwe te plaatsen, maar het is gelukt na een keer of zes prikken.
Op de terugweg naar huis zijn we bij Colinda en Matjo langs gegaan om de reservesleutel van onze auto op te halen. Die zouden zij van de week meenemen naar Oslo om aan Femke te geven maar aangezien zij nu hier is hoeft dat niet.
We moesten toen nog even wachten op een kudde schapen die ons tegemoet kwam.

Aangekomen bij Fam. van Liere hebben we lekker wat gedronken en een overheerlijke kake gegeten en natuurlijk konden we onze zorgen hier delen.
Daarna naar huis gereden en heb ik Nana uitgelaten, die gelukkig weer wat hersteld was van de wandeling van gisteren.

week 40

Dinsdag kregen we een sms om Direct Connect te bellen. Dat heb ik gedaan en toen werd ik echt boos. Er was geen monteur en er zou ook nooit een monteur komen. Ik heb gezegd dat ze alles op konden komen halen. We hebben nu Ice besteld met een extra antenne en hopen nu dat deze maatschappij zijn woord wel nakomt. 

Woensdag met Peter naar de dokter om bloed te laten prikken, zelf had ik een bijeenkomst met alle schoonmaaksters. Daarna naar de kapper en  bij thuiskomst naar het ziekenhuis gebeld met de vraag wanneer Peter zijn gastroscopie kan krijgen. Is nog niet ingepland en kan wel eind november worden wordt er gezegd. Dus maar weer naar de dokter gebeld en zij heeft nu geregeld dat hij mandag a.s. kan komen. Gelukkig maar want hij is nu al twintig kilo kwijt en heeft totaal geen energie meer. 

Woensdagavond ben ik opgehaald door Kjellrun en zijn we naar Øversjødalen gereden. Daar werd mij aangeraden gewoon naar de legevakt te bellen ( na 15.00 uur) en dan zou je gelijk daar naartoe kunnen gaan. Zij zitten in het ziekenhuis in Tynset en dat zou allemaal wat sneller zijn. Heb het met Peter besproken en we wachten nog heel even af.

Donderdagmiddag- en avond nog naar Dennis geweest om te mailen en te skypen met Nienke,John,Yore en met Femke. Dennis was naar Kiruna en Charles was overgekomen uit Engeland om voor de koeien te zorgen. Bij de mail zat een bericht van de verkoopster van Direct Connect. Ze bood haar excuses aan en snapte niet dat het zo was gelopen. Ze kon een monteur verzorgen van uit Tynset, we moesten dan zelf een prijs afspreken en hoefde verder niets aan Direct Connect te betalen. Heb niet gelijk terug gereageerd, maar dit hoeft nu niet meer voor ons.

Vrijdag komt de post met een pakje van Ice, het internet is gearriveerd. Dus hup, stekker in stopcontact en opladen maar. En het werkt dus gelukkig. Nog niet een heel sterk signaal maar dat komt nog wel als de extra antenne is opgehangen.