Om 13.00 uur heb ik een afspraak en na een onderzoek en bloedprikken moet ik even wachten terwijl Peter bij haar binnen is. Hij is erg verkouden en hoort niets aan de rechterkant.
Ik wordt weer binnen geroepen en krijg te horen dat ik met verdenking van een longontsteking opgenomen zal worden in het ziekenhuis van Tynset.
Zo rijden we naar Tynset en moeten daar een half uurtje wachten voor we meegenomen worden naar een onderzoekskamer. Het is erg vol in het ziekenhuis en ze hebben even geen ander plek voor me.
Ik wordt uitgekleed en in bed gelegd, er wordt bloed geprikt en daarna is het wachten op de dokter. Peter neemt afscheid en ik wil alleen maar liggen. Wat voel ik me beroerd.
Er worden røntgenfoto's gemaakt en als de turnuslegen er zijn worden er allerlei onderzoeken gedaan. Longen worden beluisterd alsook beklopt etc. Er wordt ook een bloedgas geprikt. Met een dun naaldje wordt er in de polsslagader geprikt zodat de zuurstof-en koolzuurgehalte in het bloed bepaald kan worden.
Even later krijg ik te horen dat men alles besproken heeft met de overlege en dat mijn behandeling is vastgesteld. Ik wordt naar een onderzoekskamer op de 1e verdieping gereden en krijg daar een infuus met vocht en ook antibiotica en zuurstof in mijn neus. Ik krijg wat te drinken en wat te eten en val daarna in slaap. De gehele nacht wordt ik in de gaten gehouden en wordt er geregeld temperatuur gemeten en bloeddruk en pols etc. Ik moet veel hoesten wat ook behoorlijk pijn doet en daar krijg ik pijnstillers voor.
Dinsdagochtend sms ik naar Eli om door te geven dat ik in het ziekenhuis lig en hij komt geschrokken even kijken. Blijk ik een crp waarde te hebben van 539, zo hoog hebben ze hem hier nog nooit gezien.
 |
| Erg beroerd. |
Die middag komt Femke en dan wordt ik ook naar een ziekenkamer verhuisd, kamer 2.03, een kamer voor mij alleen met eigen wc en wasbak.
Dan komen ook beide turnuslege en wordt er weer bloedgas geprikt. Ik krijg te horen dat ik een dubbele longontsteking heb en dat ik wel even in het ziekenhuis zal moet blijven. Ik ben alleen maar blij dat ik geholpen wordt.
Ik krijg nu ook ventolin toegediend, een aantal keren per dag via een kapje over mijn neus en mond.
Woensdagmorgen komt de hoofdarts en krijg ik nogmaals te horen dat ik erg ziek was toen ik opgenomen werd en dat ik nog wel even moet blijven. Men gaat door met antibiotica, vocht, ventolin, bruistabletten en pijnstillers. Ik heb nu ook een masker voor de zuurstof.
Dit masker wordt later vervangen door een iets kleiner masker wat wat comfortabeler zat.
Ik krijg warm eten en het smaakt heerlijk alhoewel ik maar een derde op kan.
Die middag komen Peter en Femke op bezoek en die hebben een kaartje voor me bij. Ik ben blij dat ze er zijn maar na een uurtje ben ik doodmoe en rijden ze weer terug.
Eli is ook langs geweest en die had ook een kaartje bij van hem en Anne.
Het infuus moest opnieuw worden geprikt en zit nu rechts.
De nachten zijn het ergste, ik moet erg veel hoesten en ik ben elke keer weer blij dat het ochtend is en dat er weer wat leven is in de gangen. Dan wordt mijn temperatuur, het zuurstofgehalte en de bloeddruk weer gemeten en is het licht buiten.
Donderdagmiddag komen Nico en Ineke op bezoek en die hebben lekkere druiven bij. Ze hadden mij overal gezocht en overal gevraagd naar Ingrid van Gastel, maar ja ik ben opgenomen onder mijn meisjesnaam en dat wisten ze dus niet. Gelukkig kwamen ze Eli tegen en die heeft ze naar mijn kamer gebracht.
We hebben wat gepraat maar na een uurtje ging bij mij het licht uit en toen zijn ze weer naar huis gegaan.
Ik hoef geen vocht meer maar het infuusnaaldje moet wel blijven zitten zodat de antibiotica toegediend kan worden. Dat moet nog intraveneus aangezien de crp waarde nog veel te hoog is.
Vrijdagmorgen mocht ik me gaan douchen en dat was heerlijk. Met een handschoen over het infuusnaaldje en afgeplakt met tape blijft dat in ieder geval droog. Daarna ben ik wel moe maar het was het waard. Daarna gaan ontbijten in het restaurant en die middag warm eten gehaald en op mijn kamer gegeten.
 |
| Helicopter is zojuist geland |
Zaterdagmiddag is Femke geweest en hebben we in het zitje vlak bij mijn kamer gezeten. De broeder wilde antibiotica spuiten maar toen zat alles weer verstopt en moest er weer een nieuwe geprikt worden.Het lukte de broeder niet dus moest er iemand anders komen. Het infuus zit nu links en aan de onderzijde van mijn arm.
Zondagmorgen vertelt de dokter dat ik waarschijnlijk dinsdag naar huis mag, mits alle waarden goed zijn en ik geen koorts mee heb. Dat zou fijn zijn. Ik wordt goed verzorgd hier maar wil toch wel graag naar huis toe nu.
Peter en Femke komen die middag en we zitten eerst in het zitje alwaar Femke een foto maakt van ons.
Daarna naar het restaurant om wat te drinken en wat koekjes te eten.
Als ze weer naar huis gaan ga ik wat lezen en daarna wat eten en televisie kijken en dan is het tijd om weer te gaan slapen. Dan blijkt mijn infuus weer dicht te zitten en men besluit om het eruit te halen en geen nieuwe meer te zetten.
Iets na middernacht komen er drie verpleegkundigen mijn kamer op en willen ze me naar een vierpersoonskamer verhuizen. Als ik vertel dat ik heel veel moet hoesten en dat ik dan iedereen wakker hou gaan ze weer weg met de mededeling dan ik het dan nog wel zal horen. Ik hoor echter niets mee en na een nachtje met veel hoesten en wakker zijn is het maandagochtend en komt de broeder de kamer op om de onderzoeken te doen. Ik krijg nu geen antibiotica en hij vertelt dat hij denkt dat ik vandaag naar huis mag.
Na het douchen komt men bloed prikken en ga ik ontbijten. Daarna komt de dokter en krijg ik te horen dat ik vandaag naar huis mag. Men mag mij na 14.00 uur op komen halen. Ik moet nog antibioticatabletten slikken tot en met zaterdag en ik krijg ook ventolin mee. Gauw doorgegeven aan Peter en Femke en Femke zal mij vanmiddag op komen halen.
Na wat lezen, eten en drinken komt tegen tweeën de dokter met mijn papieren en dan is Femke er ook om mij op te halen. We halen de medicijnen op in de apotheek, doen heel rustig wat boodschappen en daarna terug naar huis. Dan is er ook een kaartje van Bert en Adrie.
Ik ben doodmoe maar heel erg blij om weer thuis te zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten