Operatie in Trondheim

Donderdagmiddag rijden Peter en ik naar Tolga alwaar ik om 15,07 uur de trein neem naar Trondheim. Weer eens wat anders dan de Helseekpress. Tegen zessen stap ik uit op station Mariënborg en ben ik binnen tien minuutjes lopen bij het Pasiëntenhotel. Daar krijg ik mijn kaart en kan ik mijn bagage op de kamer zetten. Dan naar beneden alwaar ik een heerlijke kop heldere bouillon voorgeschoteld krijg.

Daarna een kop koffie en wat lezen, om vervolgens met een kop thee naar mijn kamer te gaan. Code voor internet ontvang ik op mijn mobiel, dus inloggen maar. Nog wat facebooken en skypen met Peter en dan proberen te slapen.
Ik kreeg eerder op de dag te hoen dat ik me niet om 06.30 uur moest melden maar 08.00 uur, dus ik kan wat langer slapen.

Vrijdag 13 maart wordt ik om 07,00 uur wakker en stap ik onder de douche. Heerlijk fris wandel ik naar beneden en geef mijn kaart weer af. Daar zijn ze heel verwonderd want volgens het systeem zou ik daar langer blijven. Enfin, we zien wel.
Daarna via de binnengangen naar het gastrosenteret alwaar ik me tegen 08,00 meld. Ik krijg te horen dat het druk is en dat ik gewoon even moet blijven wachten. Na een uur wachten, televisie kijkend , komt een zuster om bloed te prikken. Dit lukt niet en dan moet ik me in de gehandicaptentoilet alvast omkleden en dan naar de afdeling. Daar staat een bed in de gang en daar mag ik me inleggen. Een andere zuster komt bloed prikken en na een tweede poging probeert ze boven op mijn linkerhand en dan lukt het eindelijk. Er wordt nog temperatuur gemeten en verder kan ik wat gaan lezen in de meegebrachte Margriet. Om 11,00 uur wordt ik naar de pre-operatieve ruimte gereden alwaar ik te horen krijg dat ik nog even geduld moet hebben. Er wordt een infuus in mijn rechterhand aangebracht en er komt nog een anesthesist langs. Ook Dr. Mårvik komt langs en hij vertelt mij dat hij hoogstwaarschijnlijk alleen het maagbandje zal verwijderen. Op de foto's is nl. heel veel littekenweefsel te zien waar het maagbandje zich vastgezet heeft. Hierdoor is er meer risico dan anders. De gastric bypass zal dan later in het jaar plaatsvinden. Om 12.00 wordt ik naar de operatiekamer gereden en dan staat er ineens heel wat volk rondom je. Ik stap over op de operatietafel, mijn beide benen gaan in een warmhoudzak en worden daarna vastgezet met riemen. Dit omdat ik later schijnbaar recht overeind gezet zal worden. Er worden medicijnen toegediend en daarna een slaapmedicijn en dan gaat het licht uit. Ik wordt wakker als ik naar de uitslaapkamer gereden wordt en krijg dan inderdaad te horen dat alleen het bandje eruit is gehaald. Voor de pijn krijg ik morfine en ook iets tegen de misselijkheid.Tegen drieën wordt ik naar de afdeling terug gebracht en dan heb ik wel een kamer. Ik heb nog een infuus met vocht in mijn rechterhand en aan de linkerhand zit nog wel de naald waarmee ze antibiotica hebben gegeven. De misselijkheid komt met golven maar zakt steeds meer gelukkig. Ik stuur Peter een berichtje en hij belt gelijk terug. Fijn om hem even te horen en te spreken.

Uitzicht vanaf bed

Tot een uur of zes slaap ik steeds een beetje en dan wordt de temperatuur weer gemeten en de bloeddruk. Ik krijg uitleg over hoe de televisie werkt en daar ga ik dan ook een beetje naar kijken. Peter belt nog en dan voel ik me alweer een heel stuk beter en ben ik ook al uit bed geweest om te plassen. Na nog wat lezen en televisie kijken doe ik tegen tienen het licht uit en ga ik slapen.

Zaterdag 14 maart gaat het weer een stukje beter. De zusters proberen om bloed te prikken maar dat gaat niet, niet uit mijn hand en niet uit mijn arm. Ze besluiten om dan de labdame te laten komen maar eerst wil ze nog even in mijn voet proberen. Dat gaat gelukkig en iedereen is blij. Daarna nog temperaturen en bloeddruk meten en dan mag ik me aankleden. Ik heb nog met Peter gesproken, die vandaag met Jan naar Somadalen gaat om lootjes te verkopen voor de Påskebasar. Dan loop ik naar de keuken en probeer ik een kop thee. Dat gaat goed en dan neem ik yoghurt, wat ook goed gaat. Wel heel langzaam maar dat geeft niets. Daarna terug naar de kamer alwaar ik me in een stoel nestel.

Uitzicht vanuit stoel

Nu is het wachten op de dokter. In de tussentijd lees ik Margrieten en neem ik nog een kop thee en daarna een kop tomatensoep. Het smaakt goed en ik voel me al een hele piet. Dr. Mårvik komt niet vandaag maar heeft gebeld met de verpleegsterspost en dus komen ze zeggen dat ik naar huis mag vandaag, mits de bloedproeven goed zijn. Dat is een verrassing aangezien men had gezegd dat ik na de operatie twee nachten in Trondheim zou moeten blijven. Peter is vandaag de gehele dag met Jan op stap en ik vraag dus hoe ik naar huis moet komen. Geen probleem mevrouw, we bellen gewoon een taxi en die brengt je naar huis. Wat een service. Tegen 13.00 uur wordt het verband vernieuwd en worden beide infuusnaalden verwijderd. Daarna schoenen aan en dan wil ik gaan eten, maar dan komt de taxichauffeur er al aan. De verpleegster geeft me een pakje met maaltijddrank mee en een bekertje yoghurt voor onderweg en dan gaan we op weg naar de taxi, we rijden weg om 13.30 uur.
De chauffeur komt uit Ethiopië en studeert hier voor bouwkundig ingenieur. Hij heeft een vrouw en twee dochtertjes en woon in een studentenblok. Hij is nog nooit onze kant opgereden, maar hij heeft een gps en ik weet de weg. Hij is heel bezorgd en vraagt geregeld of ik wel goed zit en of ik geen pijn heb. Het gaat gelukkig goed met mij al voel ik wel ieder kuiltje in de weg.
Ik laat me afzetten bij Nico en Ineke, na eerst Peter gebeld te hebben en daarna Nico. Ik wordt met open armen verwelkomd en als Peter even later ook komt voel ik me ook weer wat beter. Peter wordt verwend met zelfgemaakte frietjes, salade en kroketten. Deze laatste zijn gemaakt door Tonny. Ik neem mijn bekertje yoghurt en na nog een kop thee vertrekken we naar Kåsa. Daar bel ik naar Nienke en Femke om aan te geven dat ik weer thuis ben en na een bakje cottage cheese gaat het licht uit voor mij. Blij dat ik weer thuis ben.