Woensdag 19 maart vertrekken Peter en ik tegen 08.00 uur naar Tolga , alwaar ik om 08.41 uur Peter met de trein zie vertrekken naar Hamar. Hij moet zich aldaar om 12.00 uur melden in het ziekenhuis.
Zelf ga ik naar een bijeenkomst in Malmplassen, voor (aankomende) zelfstandigen met een buitenlandse achtergrond. Zoals altijd vragen wij ons allemaal af of er ooit iets met de resultaten gedaan wordt en dat vertellen we dan ook. Misschien zien we later toch nog resultaten.
Aan de ontvangst en het eten zal het in ieder geval niet liggen, dat was ontzettend goed. Na afloop ontvangen we allemaal een situnderlag van Røros tweed met het logo van de fjellregionen.
Daarna nog even naar atelier Hvittsommerfugl en naar de Coop en dan naar huis.
's-Avonds naar Øversjødalen voor de bibliotheek, de sociale contacten en de koffie met kake.
Peter en ik hebben 's-avonds nog even contact en zo weet ik dat de operatie als alles goed is rond een uur of negen zal gaan plaatsvinden. Hij verblijft nu op een tweepersoonskamer in het patiëntenhotel en heeft het rijk alleen.
Donderdagmorgen bellen we nog, hij heeft goed geslapen, is al geschoren en ligt te wachten op wat er komen gaat.
Na verschillende telefoontjes naar het ziekenhuis heb ik hem om drie uur zelf aan de telefoon. De operatie is prima verlopen en hij voelt zich goed.
's-Avonds hebben we weer contact en dan is de chirurg ook langs geweest. Die vertelde dat de geplande 10 centimeter 15 centimeter waren geworden, maar dat de operatie zeer goed was verlopen. hij was dan ook zeer tevreden en ook het feit dat Peter niet al te veel pijn had en zich eigenlijk best goed voelde was geruststellend. De chirurg vertelde ook dat als alles zo verder gaat , hij waarschijnlijk zaterdag al naar huis mag. Dat is erg fijn om te horen natuurlijk en ik moet dan alleen beslissen of ik met de auto of met de trein zal gaan. Er wordt vannacht nl. best veel neerslag verwacht en al is het nu rond de drie plus graden, kan er toch heel wat sneeuw vallen. Heb in ieder geval geregeld dat Erik morgen vroeger sneeuw komt ruimen aangezien ik met Dennis naar het ziekenhuis in Tynset zal rijden.
Vrijdagmorgen blijkt dat er geen enkele sneeuwvlok is gevallen en de zon staat uitbundig aan de hemel te schijnen. Ik ben tegen 08.00 uur bij Dennis en gaan dan samen op weg naar het ziekenhuis in Tynset alwaar de pin uit de elleboog van Dennis gehaald zal worden. Dat zal zo'n twee uurtjes in beslag nemen dus ik ga boodschappen doen, hondenvoer bij de dierenarts, medicijnen en flesjes bij de apotheek, naar de Kappahl, de Coop en de Europris. Tegen 10.30 uur ben ik weer in het ziekenhuis alwaar ik dan een telefoontje van Peter krijg die me vertelt dat hij waarschijnlijk vandaag al naar huis mag. De hoofdarts had gezegd dat als hij soep kon eten en geen problemen daar mee had dat hij dan vandaag naar huis zou kunnen. Verrassing dus.
Als Peter iets later belt en zegt dat het definitief is besluit ik om Dennis te gaan zoeken. Die blijkt op de dagchirurgie te liggen en heeft een volledige narcose gehad. Weliswaar een lichte maar toch. Ik blijf bij hem op de kamer , we praten wat en daarna besluit ik om toch maar te gaan vragen hoe lang het nog zou kunnen duren voor Dennis naar huis mag. Aangezien de orthopeet nog bezig is met operaties kan het tot een uur of twee duren voor Dennis naar huis mag. Dan wordt het erg laat voor mij om daarna naar Hamar te rijden dus besluit Dennis om dan zelf de trein en daarna de taxi naar huis te nemen zodat ik nu gelijk naar Hamar kan gaan.
Later blijkt dat Dennis de bus heeft genomen en daarna de taxi, die hem aan straat heeft afgezet. Jammer dat ze niet de moeite hebben willen nemen om hem helemaal thuis af te zetten. Sorry Dennis, het verliep niet volgens onze planning. Zoals we later van Trude horen heeft Dennis niet tegen haar gezegd dat hij net uit het ziekenhuis kwam, dus daarom heeft ze hem niet helemaal naar huis gebracht.
Ik stap tegen enen in de auto en begin de reis naar Hamar.Het is niet druk, de wegen zijn schoon en na een stop voor koffie en een broodje arriveer ik om 16.00 bij het ziekenhuis. Peter belt dan net om te vragen waar ik ben en ik antwoord dan ook: op de parkeerplaats bij het ziekenhuis. Het is erg fijn om hem weer vast te kunnen houden en na hem geholpen te hebben met schoenen en jas vertrekken we van zijn kamer. Ik koop nog een paar broodjes voor onderweg en zo vertrekken we om 16.30 uur weer uit Hamar.
Het is heel erg druk richting Elverum en we doen dan ook ruim drie kwartier over dat kleine stukje van 22 kilometer. Daarna rijdt het gewoon goed, al komen we nu erg veel vrachtverkeer tegen. Bij het tankstation van de heenreis tanken we en koop ik een kop koffie waarna we weer verder rijden. Peter wordt steeds vermoeider en is uitgeput als tegen 21.00 uur thuis aankomen. Hij gaat in zijn stoel zitten en ik zet de boodschappen binnen en de auto in de garage. De beestenboel is blij om ons allen weer te zien en willen graag eten. Peter is ondertussen geheel verkrampt maar na wat gelopen te hebben en een dubbele dosis met paracetamol gaat het gelukkig weer wat beter. Ik heb hem lekker ondergedekt en heb de kachel aangemaakt zodat hij weer wat op krachten kon komen.
Na nog een telefoontje met Femke en Nienke besluiten we om lekker naar bed te gaan. Een vermoeiende dag is over en morgen kan het herstel gaan beginnen.
